ព្រះគម្ពីរ

Add caption

ព្រះគម្ពីរព្រះសហគមន៏កាតូលិក/លូកា

ជំពូកទី១

១ សូមជំរាបមកឯកឧត្តមថេអូភីល ១ សូមជ្រាប!មនុស្សជាច្រើនខិតខំយកចិត្តទុកដាក់កត់ត្រាទុក នូវហេតុការណ៍ទាំងអំបាលម៉ានដែលកើតមានក្នុងចំណោមយើងខ្ញុំ។‌២ អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែកតាំងពីដំបូងរៀងមកហើយទទួល មុខងារបំរើព្រះបន្ទូលបានរៀបរាប់ហេតុការណ៍ទាំងនោះបន្តមកយើងខ្ញុំ។‌៣‌ ខ្ញុំបានពិនិត្យហេតុការណ៍ទាំងនោះតាំងពីដើមរៀងមកយ៉ាងហ្មត់ចត់ ហើយខ្ញុំក៏យល់ឃើញថាគួរតែកត់ត្រាទុកតាមលំដាប់លំដោយផ្ញើមកជូនលោក។៤ ខ្ញុំធ្វើដូច្នេះក្នុងគោលបំណងចង់អោយលោកជ្រាបថាសេចក្តីប្រៀនប្រដៅទាំង ប៉ុន្មានដែលលោកបានទទួល ពិតជាត្រឹមត្រូវមែន។ ទេវទូតជូនដំណឹងអំពីកំណើតរបស់យ៉ូហានបាទីស្ត នៅគ្រាដែលព្រះបាទហេរ៉ូដគ្រងរាជ្យក្នុងស្រុកយូដា មានបូជាចារ្យ*មួយរូបឈ្មោះសាការី‌ជាសមាជិកក្រុមបូជាចារ្យអប៊‌ីយ៉ាភរិយាលោក ឈ្មោះអេលីសាបិតកើតក្នុងត្រកូលរបស់លោកមហាបូជាចារ្យ*អរ៉ុន៦ ស្វាមីភរិយាទាំងពីររូបនេះជាមនុស្សសុចរិតជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ ហើយគាត់គោរពតាមវិន័យនិងបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឥតមានទាស់ត្រង់ណាឡើយ។៧ អ្នកទាំងពីរគ្មានកូនសោះព្រោះនាង អេលីសាបិតជាស្ត្រីអារហើយម៉្យាងទៀតអ្នកទាំងពីរក៏មានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយផង។‌៨ ថ្ងៃមួយ‌លោកសាការីបំពេញមុខងារជាបូជាចារ្យតាមវេនក្រុមរបស់លោក។៩ គេបានជ្រើសរើសលោកដោយចាប់ឆ្នោតតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ក្រុមបូជាចារ្យ អោយលោកចូលទៅដុតគ្រឿងក្រអូបនៅក្នុងទីសក្ការៈរបស់ព្រះអម្ចាស់។១០ពេល លោកដុតគ្រឿងក្រអូបប្រជាជនច្រើនកុះករនៅខាងក្រៅកំពុងអធិស្ឋាន*។១១ រំពេចនោះលោកសាការីឃើញទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មួយរូបឈរ នៅខាងស្តាំអាសនៈសំរាប់ដុតគ្រឿងក្រអូប។១២ ឃើញដូច្នោះលោករន្ធត់ចិត្ត ហើយភ័យខ្លាចទៀតផង។១៣ ទេវទូតក៏មានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកថា៖«កុំខ្លាចអី លោកសាការីអើយ!ព្រះអម្ចាស់យល់ព្រមតាមពាក្យទូលអង្វររបស់លោកហើយ។ នាងអេលីសាបិតជាភរិយារបស់លោកនឹងបង្កើតប្រុសមួយលោកត្រូវដាក់ឈ្មោះកូន នោះថា‌"យ៉ូហាន"ក។១៤ កូននោះនឹងធ្វើអោយលោកមានចិត្តសប្បាយរីករាយ‌ ហើយមនុស្សជាច្រើនអបអរសាទរនឹងកំណើតកុមារនោះដែរ។១៥ កូនរបស់លោកនឹងមានឋានៈដ៏ប្រសើរឧត្តមនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រព្រះអម្ចាស់ មិនសេពសុរាឬគ្រឿងស្រវឹងណាមួយសោះឡើយ។កូននោះនឹង បានពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*តាំងពីក្នុងផ្ទៃម្តាយមក។១៦ កូននោះនឹងនាំជនជាតិអ៉ីស្រាអែលជាច្រើនមករកព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់គេវិញ។១៧ កូននោះនឹងមកមុនព្រះអង្គហើយមានវិញ្ញាណប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាពដូច លោកអេលីបានទទួលដើម្បីបង្វែរចិត្តឪពុកទៅរកកូនខ ព្រមទាំងបំបែរចិត្តមនុស្សរឹងទទឹងអោយត្រឡប់មកជាមនុស្សសុចរិតនិង រៀបចំប្រជារាស្ត្រមួយជាស្រេច ទុកសំរាប់ទទួលព្រះអម្ចាស់»។ ‌‌១៨ លោកសាការីសួរទៅទេវទូត*ថា៖«តើធ្វើម្តេចអោយខ្ញុំដឹងថា ការនោះពិតជាកើតឡើងមែនព្រោះរូបខ្ញុំនេះចាស់ហើយរីឯប្រពន្ធខ្ញុំសោត ក៏ មានអាយុច្រើនទៀតផង»។១៩ ទេវទូតតបវិញថា៖«ខ្ញុំឈ្មោះកាព្រីអែល ជាអ្នកបំរើព្រះជាម្ចាស់ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយនាំដំណឹងល្អនេះមកប្រាប់ លោក‌២០ ប៉ុន្តែដោយលោកពុំព្រមជឿពាក្យខ្ញុំលោកនឹងទៅជាមនុស្សគ ‌‌និយាយពុំកើតរហូតដល់ថ្ងៃដែលហេតុការណ៍ទាំងនោះបានសំរេច តាមពេលកំណត់»។ ២១ ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ‌ប្រជាជនទន្ទឹងរង់ចាំលោកសាការី‌ ហើយងឿងឆ្ងល់ណាស់ព្រោះលោកចូលទៅក្នុងទីសក្ការៈយូរដូច្នេះ។២២ កាល លោកចេញមកវិញ‌‌លោកពុំអាចនិយាយទៅគេបានឡើយ។‌ប្រជាជនទាំងនោះយល់ថាប្រាកដ ជាលោកបានឃើញការអស្ចារ្យអ្វីមួយនៅក្នុងទីសក្ការៈជាមិនខាន។ លោកសាការីធ្វើតែកាយវិការអោយគេយល់ព្រោះលោកនៅគនិយាយមិនកើត។២៣ លុះលោកសាការីបានបំពេញការងារតាមវេនចប់សព្វគ្រប់ហើយលោកក៏វិលត្រឡប់ ទៅផ្ទះវិញ។២៤ ក្រោយមកនាងអេលីសាបិតជាភរិយារបស់លោកក៏ចាប់មានផ្ទៃពោះ‌‌ នាងលាក់ខ្លួនអស់រយៈពេលប្រាំខែ។នាងនឹកគិតថា៖២៥ «ឥឡូវនេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រោសប្រណីដល់រូបខ្ញុំ‌ ព្រះអង្គសព្វព្រះហប្ញទ័យអោយខ្ញុំលែងខ្មាសមនុស្សលោកទៀតហើយ!»។ ទេវទូតជូនដំណឹងអំពីកំណើតព្រះយេស៊ូ ២៦ ប្រាំមួយខែក្រោយមកព្រះជាម្ចាស់បានចាត់ ទេវទូតកាព្រីអែលអោយទៅភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេ២៧ ដើម្បីជួបនឹងស្ត្រីក្រមុំព្រហ្មចារីម្នាក់‌ជាគូដណ្តឹងរបស់កំឡោះម្នាក់ ឈ្មោះយ៉ូសែបដែលត្រូវជាញាតិវង្សព្រះបាទដាវីឌ‌ស្ត្រីក្រមុំនោះឈ្មោះ នាងម៉ារី។២៨ ទេវទូតចូលទៅក្នុងផ្ទះនាងម៉ារី‌ហើយពោលទៅកាន់នាងថា៖ «ចូរមានអំណរសប្បាយឡើង!គព្រះអម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងនាងហើយ ព្រះអង្គគង់ជាមួយនាង»។២៩ ពេលឮពាក្យនេះ‌នាងម៉ារីរន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង នាងរិះគិតក្នុងចិត្តថា‌តើពាក្យជំរាបសួរនេះមានន័យដូចម្តេច។៣០ ទេវទូតពោលទៅកាន់នាងថា៖«កុំខ្លាចអីម៉ារីអើយ! ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងនាងហើយ។៣១ នាងនឹងមានគភ៌‌សំរាល បានបុត្រមួយដែលនាងត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា"យេស៊ូ"។៣២ បុត្រនោះនឹងមានឋានៈដ៏ប្រសើរឧត្តម‌ហើយគេនឹងថ្វាយព្រះនាមថា "ព្រះបុត្រានៃ ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត"។ព្រះជាម្ចាស់នឹងតាំងបុត្រនោះ អោយគ្រងរាជ្យលើបល្ល័ង្ករបស់ព្រះបាទដាវីឌជាព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះអង្គ‌៣៣ ទ្រង់នឹងគ្រងរាជ្យលើប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែលអស់កល្បជានិច្ច ‌‌ហើយរាជ្យរបស់ព្រះអង្គនឹងនៅស្ថិតស្ថេរឥតមានទីបញ្ចប់ឡើយ»។៣៤ នាងម៉ារីសួរទៅទេវទូតថា៖«តើធ្វើដូចម្តេចនឹងអោយការនេះកើតឡើងបាន បើនាងខ្ញុំមិនរួមរស់ជាមួយបុរសណាផងដូច្នេះ?»។៣៥ ទេវទូត*ឆ្លើយទៅនាងវិញថា៖ «ព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*នឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាង គឺឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនឹងគ្របបាំងនាង។ហេតុនេះ គេនឹងថ្វាយព្រះនាមដល់បុត្រដ៏វិសុទ្ធដែលត្រូវប្រសូតមកនោះថា"ព្រះបុត្រា របស់ព្រះជាម្ចាស់"។៣៦‌ម៉្យាងទៀត នាងអេលីសាបិតជាញាតិរបស់នាង មានផ្ទៃពោះប្រាំមួយខែហើយថ្វីដ្បិតតែគាត់មានវ័យចាស់ថែមទាំង ជាស្ត្រីអារទៀតផងក៏ដោយ ៣៧ ព្រោះគ្មានការអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើមិនកើតនោះឡើយ»។៣៨ នាងម៉ារីពោលទៅទេវទូតថា៖«នាងខ្ញុំជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអម្ចាស់ សូមអោយបានសំរេចតាមពាក្យរបស់លោកចុះ!»។‌បន្ទាប់មកទេវទូតចាកចេញពីនាងទៅ។ នាងម៉ារីទៅសួរសុខទុក្ខនាងអេលីសាបិត ‌‌៣៩ នៅគ្រានោះ‌នាងម៉ារីប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើដំណើរទៅកាន់ភូមិមួយ នៅតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដា។‌‌‌៤០ នាងបានចូលទៅក្នុងផ្ទះលោកសាការី ហើយជំរាបសួរនាងអេលីសាបិត។៤១ ពេលនាងអេលីសាបិតឮនាងម៉ារីជំរាបសួរ ទារកនៅក្នុងផ្ទៃនាងបំរះឡើងហើយគាត់ក៏បានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ៤២ រួចបន្លឺសំឡេងឡើងថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានពរដល់នាងលើសស្ត្រីនានា ហើយព្រះអង្គក៏ប្រទានពរដល់បុត្រនាងដែរ។៤៣ តើរូបខ្ញុំនេះមានឋានៈអ្វី បានជាមាតាព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំដូច្នេះ?។៤៤ កាលខ្ញុំបានឮពាក្យជំរាបសួររបស់នាងស្រាប់តែកូននៅក្នុងផ្ទៃខ្ញុំបំរះឡើង ដោយអំណរសប្បាយ៤៥ នាងពិតជាមានសុភមង្គលមែនព្រោះនាងបានជឿ ព្រះបន្ទូលដែលព្រះអម្ចាស់ប្រាប់នាងមុខជាបានសំរេចមិនខាន»។ ទំនុកតម្កើងរបស់នាងម៉ារី ៤៦ ពេលនោះ‌នាងម៉ារីថ្លែងឡើងថា‌៖ «ព្រលឹងខ្ញុំសូមលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់*‌ ៤៧ ខ្ញុំមានចិត្តអំណរយ៉ាងខ្លាំង‌‌ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ ៤៨ ព្រះអង្គទតមើលមកខ្ញុំ ដែលជាអ្នកបំរើដ៏ទន់ទាបរបស់ព្រះអង្គឃ អំណើះតទៅ‌មនុស្សគ្រប់ជំនាន់នឹងពោលថា ខ្ញុំជាអ្នកមានសុភមង្គលពិតមែន‌‌ ៤៩ ព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពបានសំដែង ការប្រសើរអស្ចារ្យចំពោះរូបខ្ញុំ។ ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គពិតជាវិសុទ្ធ*មែន!ង ៥០ ទ្រង់មានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណា ដល់អស់អ្នកដែលកោតខ្លាចព្រះអង្គ នៅគ្រប់ជំនាន់តរៀងទៅ‌‌ ៥១ ទ្រង់បានសំដែងប្ញទ្ធិបារមី‌ កំចាត់មនុស្សដែលមានចិត្តឆ្មើងឆ្មៃ‌ ៥២ទ្រង់បានទម្លាក់អ្នកកាន់អំណាចចុះពីតំណែង‌ ហើយទ្រង់លើកតម្កើងមនុស្សទន់ទាបឡើង។ ៥៣ ទ្រង់បានប្រទានសម្បត្តិយ៉ាងបរិបូណ៌ ដល់អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លាន ហើយបណ្តេញពួកអ្នកមាន អោយត្រឡប់ទៅវិញដោយដៃទទេ។ ៥៤‌ ព្រះអង្គបានជួយប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ‌ ហើយតែងតែសំដែងព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណា ៥៥ ‌ដល់លោកអប្រាហំា‌ និង‌ ពូជពង្សរបស់លោក ‌ជានិច្ចតរៀងទៅ‌ ដូចទ្រង់បានសន្យាជាមួយបុព្វបុរសរបស់យើង ឥតភ្លេចសោះឡើយ។ ៥៦ នាងម៉ារីបានស្នាក់នៅជាមួយនាងអេលីសាបិតអស់រយៈពេលប្រមាណបីខែ ទើបនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ កំណើតលោកយ៉ូហានបាទីស្ត ៥៧ លុះនាងអេលីសាបិតគ្រប់ខែហើយគាត់សំរាលបានកូនប្រុសមួយ។៥៨‌អ្នកជិតខាង និងញាតិសន្តាននាំគ្នាអបអរសាទរជាមួយគាត់ព្រោះគេបានឮដំណឹងថា ព្រះអម្ចាស់សំដែងព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណាចំពោះគាត់យ៉ាងច្រើនអនេក។ ៥៩ ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមកគេធ្វើពិធីកាត់ស្បែក*អោយទារកនោះ ហើយចង់ដាក់ឈ្មោះថា‌"សាការី"‌ដូចឪពុកដែរ៦០ តែម្តាយប្រាប់ថា៖«ទេ ត្រូវដាក់ឈ្មោះថា‌"យ៉ូហាន"‌វិញ»។៦១ ពួកគេតបថា៖«ក្នុងញាតិសន្តានរបស់អ្នក គ្មាននរណាមានឈ្មោះហ្នឹងទេ»។៦២ គេធ្វើសញ្ញាសួរទៅលោកសាការីថា ចង់ដាក់ឈ្មោះអ្វីអោយកូន។៦៣ លោកសាការីសុំអោយគេយកក្តារឆ្នួនមួយមក ហើយសរសេរថា‌«កូននេះឈ្មោះ យ៉ូហាន»។ពួកគេងឿងឆ្ងល់គ្រប់គ្នា។៦៤ រំពេចនោះ ស្រាប់តែលោកនិយាយបានដូចដើមវិញរួចលោកបន្លឺសំឡេងសរសើរព្រះជាម្ចាស់។៦៥ អ្នកជិតខាងកោតស្ញប់ស្ញែងចគ្រប់ៗគ្នាហើយព្រឹត្តិការណ៍នេះ ឮសុសសាយពេញតំបន់ភ្នំក្នុងស្រុកយូដា។៦៦ អស់ អ្នកដែលបានឮក៏ចងចាំរឿងនេះទុកក្នុងចិត្តហើយដណ្តឹងសួរខ្លួនឯងថា៖ «តើថ្ងៃក្រោយ‌កូននេះនឹងទៅជាយ៉ាងណា?»ដ្បិតព្រះបារមីឆរបស់ព្រះ អម្ចាស់តាមជួយថែរក្សាកូននេះ។ ទំនុកតម្កើងរបស់លោកសាការី ៦៧ ពេលនោះលោកសាការីជាឪពុករបស់ទារកបានពោរពេញដោយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ* ហើយថ្លែងពាក្យក្នុងព្រះនាមព្រះអង្គថា៖ ‌៦៨‌«សូមលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃជនជាតិអ៉ីស្រាអែល‌ ដ្បិតទ្រង់សព្វព្រះហប្ញទ័យយាងមក រំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។ ‌៦៩ ទ្រង់បានប្រទានព្រះសង្គ្រោះ ដ៏មានប្ញទ្ធិមួយព្រះអង្គពីក្នុងចំណោម ព្រះញាតិវង្សរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ជាអ្នកបំរើព្រះអង្គមកអោយយើង។ ៧០ ព្រះជាម្ចាស់ប្រទានព្រះសង្គ្រោះនេះមកយើង ស្របនឹងព្រះបន្ទូលសន្យាថ្លែង តាមរយៈ ព្យាការី*របស់ព្រះអង្គនៅជំនាន់ដើម‌‌ ‌‌៧១ គឺព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង អោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ និង ‌ រួចពីអំណាចរបស់អស់អ្នកដែលស្អប់យើង។ ៧២ ព្រះអង្គសំដែងព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណាដល់បុព្វបុរស*របស់យើង‌ ហើយគោរពតាមសម្ពន្ធមេត្រី*របស់ព្រះអង្គ យ៉ាងស្មោះស្ម័គ្រ ៧៣ គឺព្រះអង្គបានសន្យាយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់ដល់ លោកអប្រាហាំ* ជាបុព្វបុរសរបស់យើងថា‌‌ ‌‌៧៤ ទ្រង់នឹងរំដោះយើង អោយរួចពីកណ្តាប់ដៃរបស់ខ្មាំងសត្រូវ‌ ដើម្បីយើងអាចគោរពបំរើព្រះអង្គបាន ដោយឥតភ័យខ្លាច‌‌ ៧៥ ព្រមទាំងអោយយើងរស់នៅ បានបរិសុទ្ធ* និង សុចរិត ជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់ ជារៀងរាល់ថ្ងៃរហូតអស់មួយជីវិត។ ‌‌៧៦ ចំណែកឯកូនវិញ‌ កូននឹងទៅជាព្យាការី* របស់ព្រះដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត‌ ព្រោះកូននឹងដើរមុខព្រះអម្ចាស់ ‌ដើម្បីរៀបចំផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ។ ៧៧ កូននឹងធ្វើអោយប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គដឹង ថាព្រះអង្គសង្គ្រោះគេ‌ ដោយលើកលែងទោសអោយគេរួចពីបាប។ ‌‌៧៨ ព្រះរបស់យើងមានព្រះហប្ញទ័យ មេត្តាករុណាដ៏លើសលប់ ព្រះអង្គប្រទានថ្ងៃរះ‌‌ជពីស្ថានលើមក ដើម្បីរំដោះយើង ៧៩ និង ដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលស្ថិតនៅក្នុងទីងងឹត ក្រោមអំណាចនៃសេចក្តីស្លាប់ ‌ ព្រមទាំងតំរង់ផ្លូវយើង ឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីសុខសាន្ត»។ ៨០ ‌កុមារយ៉ូហានមានវ័យចំរើនឡើងជាលំដាប់ទាំងខាងរូបកាយ ទាំងខាងវិញ្ញាណ។គាត់រស់នៅតែក្នុងវាលរហោស្ថានរហូតដល់ថ្ងៃដែលគាត់ បង្ហាញខ្លួនអោយប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែលឃើញ។ កំណើតព្រះយេស៊ូ

ជំពូកទី២

១‌ នៅគ្រានោះ ព្រះចៅអធិរាជរ៉ូមុាំង ២ ព្រះនាមអូគូស្តមានព្រះរាជបញ្ជាអោយជំរឿនចំនួនប្រជាជនទាំងអស់ក្នុងចក្រភព រ៉ូមុំាងទាំងមូលឈ។២ ការជំរឿនប្រជាជនលើកដំបូងនេះបានធ្វើឡើង ក្នុងអំឡុងពេលដែលលោកគីរីញូសធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកស៉ីរី។៣ អ្នក ស្រុកទាំងអស់ត្រូវទៅចុះឈ្មោះក្នុងបញ្ជីតាមស្រុកកំណើតរៀងៗខ្លួន។៤ រីឯលោកយ៉ូសែបក៏ចេញដំណើរពីភូមិណាសារ៉ែតក្នុងស្រុកកាលីឡេឆ្ពោះ ទៅភូមិបេថ្លេហិមក្នុងស្រុកយូដាជាភូមិកំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌ ព្រោះលោកជាព្រះញាតិវង្សនឹងព្រះបាទដាវីឌ។៥ លោកទៅចុះឈ្មោះជាមួយនាងម៉ារី ជាភរិយាដែលមានផ្ទៃពោះ។៦ ពេលអ្នកទាំងពីរនៅឯភូមិបេថ្លេហិមនាងម៉ារីគ្រប់ខែ ហើយ។៧ នាងសំរាលបានបុត្រមួយជាបុត្រច្បង។នាងរុំបុត្រនោះនឹងសំពត់‌‌‌ រួចដាក់អោយផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វ‌‌ដ្បិតពុំមានសល់កន្លែងសំណាក់ក្នុងផ្ទះសោះ។ ទេវទូតប្រកាសអំពីកំណើតព្រះយេស៊ូប្រាប់ពួកគង្វាល ‌‌៨ ក្នុងស្រុកនោះ‌ពេលយប់មានពួកគង្វាលនៅមើលហ្វូងសត្វរបស់គេតាមវាលស្មៅ។ ៩ ពេលនោះ‌ទេវទូត*របស់ព្រះអម្ចាស់មកឈរនៅក្បែរពួកគេ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាចនៅជុំវិញគេ នាំអោយគេភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំង។១០ ទេវទូតពោលទៅគេថា៖«កុំខ្លាចអ្វីឡើយ‌ ខ្ញុំនាំដំណឹងល្អមួយមកប្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ ដំណឹងនេះនឹងធ្វើអោយប្រជារាស្ត្រទាំងមូលមានអំណរដ៏លើសលប់។១១ យប់នេះ នៅក្នុងភូមិកំណើតរបស់ព្រះបាទដាវីឌ‌ព្រះសង្គ្រោះរបស់ អ្នករាល់គ្នាប្រសូតហើយ‌គឺព្រះគ្រីស្តជាអម្ចាស់។១២ នេះជាសញ្ញាសំគាល់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹង គឺអ្នករាល់គ្នាមុខជាឃើញទារកមួយទើបនឹងប្រសូតរុំដោយសំពត់ ផ្តេកនៅក្នុងស្នូកសត្វ»។ ១៣ រំពេចនោះមានទេវទូតច្រើនកុះករចុះពីស្ថានបរមសុខ*មករួមជាមួយទេវទូតនោះ ច្រៀងសរសើរព្រះជាម្ចាស់ថា៖១៤ «សូមលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់បំផុត‌‌‌‌ហើយសូមអោយមនុស្សលោកដ៏ជាទីស្រឡាញ់ របស់ព្រះអង្គបានប្រកបដោយសេចក្តីសុខសាន្តនៅលើផែនដី!»។ ១៥លុះពួកទេវទូតត្រឡប់ទៅស្ថានបរមសុខវិញអស់ទៅពួកគេបបួលគ្នាថា៖«ទៅ! ‌យើងនាំគ្នាទៅបេថ្លេហិមមើលហេតុការណ៍ដែលកើតមាន ដូចព្រះអម្ចាស់បានសំដែងអោយយើងដឹងនោះមើល៍»។ ១៦ ពួកគេប្រញាប់ប្រញាល់នាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅឃើញនាងម៉ារីលោកយ៉ូសែបព្រម ទាំងព្រះឱរសផ្ទំក្នុងស្នូកសត្វ។១៧ ពេលពួកគង្វាលឃើញព្រះឱរសហើយ គេក៏រៀបរាប់អំពីសេចក្តីដែលទេវទូតបានប្រាប់អំពីព្រះឱរសនេះ។១៨ អស់ អ្នកដែលបានឮពួកគង្វាលនិយាយនឹកឆ្ងល់យ៉ាងខ្លាំង។១៩ រីឯនាងម៉ារីវិញ នាងចងចាំហេតុការណ៍ទាំងនេះទុកក្នុងចិត្តព្រមទាំងត្រិះរិះពិចារណាថែមទៀតផង។ ២០ បន្ទាប់មកពួកគង្វាលត្រឡប់ទៅវិញទាំងច្រៀងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ ព្រះជាម្ចាស់ព្រោះហេតុការណ៍ទាំងអស់ដែលគេបានឃើញបានឮ ស្របតាមសេចក្តីដែលទេវទូតបានប្រាប់គេឥតមានខ្វះត្រង់ណាឡើយ។ ២១ ប្រាំបីថ្ងៃក្រោយមកដល់ពេលកំណត់ធ្វើពិធីកាត់ស្បែក*ថ្វាយព្រះឱរស គេថ្វាយព្រះនាមថា«យេស៊ូ»‌ជាព្រះនាមដែលទេវទូត*បានប្រាប់នាងម៉ារីមុន ពេលមានផ្ទៃពោះ។ ពិធីថ្វាយព្រះឱរសយេស៊ូ នៅក្នុងព្រះវិហារ ២២លុះដល់ពេលកំណត់ដែលលោកយ៉ូសែបនិងនាងម៉ារីត្រូវធ្វើពិធីជំរះកាយ អោយបានបរិសុទ្ធ*តាមគម្ពីរវិន័យ*លោកម៉ូសេ*ញអ្នកទាំងពីរក៏នាំ ព្រះឱរសទៅថ្វាយព្រះអម្ចាស់នៅក្រុងយេរូសាឡឹម២៣ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់មានចែងទុកមកថា៖«កូនប្រុសច្បងទាំងអស់ ត្រូវទុកជាចំណែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់»ដ។២៤ អ្នកទាំងពីរថ្វាយយញ្ញបូជា តាមគម្ពីរវិន័យរបស់ព្រះអម្ចាស់បានចែងទុកមក‌គឺថ្វាយ‌"លលកមួយគូ‌ឬ‌ព្រាប ស្ទាវពីរ"ឋ។ ២៥ នៅក្រុងយេរូសាឡឹមមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះ‌ស៉ីម៉ូនជាមនុស្សសុចរិត* គាត់គោរពកោតខ្លាចព្រះជាម្ចាស់ព្រមទាំងទន្ទឹងរង់ចាំពេលព្រះអង្គ យាងមកសំរាលទុក្ខប្រជារាស្ត្រអ៉ីស្រាអែល។ព្រះ វិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*សណ្ឋិតលើគាត់‌‌២៦ ហើយសំដែង អោយគាត់ដឹងថាគាត់មិនត្រូវស្លាប់ដរាបណាមិនទាន់បានឃើញព្រះគ្រីស្ត* ដែលព្រះអម្ចាស់ចាត់អោយមកទេនោះ។២៧ ព្រះវិញ្ញាណនាំលោកតា ស៉ីម៉ូនចូលក្នុងព្រះវិហារ*។ពេលមាតាបិតានាំ ព្រះឱរសយេស៊ូមកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់តាមគម្ពីរវិន័យ*២៨ លោកតាស៉ីម៉ូនក៏យកព្រះឱរសមកបី‌‌រួចសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ថា៖ ២៩ «បពិត្រព្រះដ៏ជាចៅហ្វាយ! ឥឡូវនេះ ព្រះអង្គបានសំរេចតាម ព្រះបន្ទូលសន្យាហើយ។ ដូច្នេះ‌ សូមអោយទូលបង្គំ ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ លាចាកលោកនេះទៅ ដោយសុខសាន្តផងចុះ ៣០ ដ្បិតភ្នែកទូលបង្គំបានឃើញការសង្គ្រោះ ៣១ ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកអោយ ប្រជាជាតិទាំងអស់ ៣២ គឺជាពន្លឺដែលនាំអោយមនុស្ស គ្រប់ជាតិសាសន៍ស្គាល់ព្រះអង្គ‌ និង ជាសិរីរុងរឿងរបស់អ៉ីស្រាអែល ជាប្រជារាស្ត្រព្រះអង្គ»។ ពាក្យទំនាយរបស់លោកស៉ីម៉ូន ‌‌៣៣ មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូងឿងឆ្ងល់នឹង សេចក្តីដែលលោកតាស៉ីម៉ូនមានប្រសាសន៍អំពីព្រះឱរសណាស់។៣៤ លោកតាស៉ីម៉ូនជូនពរអ្នកទាំងពីរហើយនិយាយទៅកាន់នាងម៉ារីជាមាតាថា៖ «ព្រះជាម្ចាស់បានចាត់បុត្រនេះមកដើម្បីអោយជនជាតិអ៉ីស្រាអែលច្រើននាក់ដួលឬ ងើបឡើងវិញ។បុត្រនេះជាទីសំគាល់មួយបង្ហាញអំពីការសង្គ្រោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ‌តែមានមនុស្សជាច្រើននឹងជំទាស់ប្រឆាំង។៣៥ បុត្រនេះធ្វើអោយគំនិត លាក់កំបាំងរបស់មនុស្សជាច្រើនលេចច្បាស់ឡើងរីឯនាងវិញ នាងនឹងឈឺចុកចាប់យ៉ាងខ្លាំង ដូចមានដាវមួយមកចាក់ទម្លុះដួងចិត្តឌរបស់នាង»។ ពាក្យទំនាយរបស់យាយហាណ្ណា ‌‌៣៦ មានព្យាការិនីម្នាក់ឈ្មោះហាណ្ណាជាកូនរបស់លោកផានូអែល ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធ*អស៊ែរ។គាត់រៀបការបានប្រាំពីរឆ្នាំ‌ប្តីគាត់ក៏ទទួលមរណ ភាពចោលទៅ៣៧‌គាត់នៅមេម៉ាយរហូតឥឡូវនេះ គាត់មានវ័យចាស់ណាស់ទៅហើយអាយុប៉ែត សិបបួនឆ្នាំ។គាត់មិនទៅណាឆ្ងាយពីព្រះវិហារ*ទេ គាត់នៅគោរពបំរើព្រះអង្គទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដោយតមអាហារ‌និងអធិស្ឋាន*ផង។៣៨ ពេលនោះលោកយាយហាណ្ណាក៏នៅទីនោះដែរ‌‌គាត់សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់‌ រួចតំណាលអំពីព្រះឱរសនោះប្រាប់អស់អ្នកដែលទន្ទឹងរង់ចាំព្រះជាម្ចាស់យាងមក លោះក្រុងយេរូសាឡឹម។ ព្រះឱរសត្រឡប់ទៅភូមិណាសារ៉ែតវិញ ‌‌៣៩ កាលមាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូបានបំពេញកិច្ចការទាំងអស់ ស្របតាមគម្ពីរវិន័យ*របស់ព្រះអម្ចាស់សព្វគ្រប់ហើយគាត់ក៏នាំគ្នាវិលត្រឡប់ ទៅណាសារ៉ែតជាភូមិរបស់គាត់ក្នុងស្រុកកាលីឡេវិញ។៤០‌ ព្រះកុមារមានវ័យចំរើនឡើងជាលំដាប់មានកម្លាំងកាន់តែមាំមួនឡើងនិងពោរពេញទៅ ដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។ព្រះជាម្ចាស់គាប់ព្រះហប្ញទ័យនឹងព្រះកុមារនេះណាស់។ ព្រះកុមារយេស៊ូនៅក្នុងព្រះវិហារ ‌‌៤១ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ‌ក្នុងឱកាសបុណ្យចម្លង*មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូតែង តែធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។៤២ លុះដល់ព្រះយេស៊ូមាន ព្រះជន្មាយុដប់ពីរព្រះវស្សាមាតាបិតាក៏នាំព្រះ អង្គឡើងទៅចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យតាមទំនៀមទម្លាប់។៤៣ លុះពិធីបុណ្យបានចប់សព្វគ្រប់ហើយអ្នកទាំងពីរនាំគ្នាវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ រីឯព្រះកុមារយេស៊ូគង់នៅក្រុងយេរូសាឡឹមនៅឡើយតែមាតាបិតាពុំបានដឹងទេ។ ៤៤ គាត់នឹកស្មានថាព្រះកុមារគង់នៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលរួម ដំណើរជាមួយគ្នា។ក្រោយពីបានធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលមួយថ្ងៃ ទើបគាត់នាំគ្នាដើររកព្រះកុមារក្នុងចំណោមញាតិមិត្តទាំងអស់‌‌៤៥ ប៉ុន្តែ រកពុំឃើញសោះគាត់ក៏នាំគ្នាត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡឹមវិញ‌ ដើម្បីរកព្រះអង្គនៅទីនោះទៀត។៤៦ បីថ្ងៃក្រោយមកមាតាបិតាឃើញព្រះយេស៊ូ ក្នុងព្រះវិហារ*ព្រះអង្គគង់នៅកណ្តាលចំណោមគ្រូអាចារ្យ* កំពុងតែស្តាប់គេនិយាយព្រមទាំងសួរសំណួរផ្សេងៗដល់គេផង។៤៧ អស់អ្នកដែល ស្តាប់ព្រះកុមារនឹកឆ្ងល់ពីព្រះបន្ទូលឆ្លើយឆ្លងរបស់ព្រះអង្គ ប្រកបដោយព្រះប្រាជ្ញាញាណ។៤៨‌កាលមាតាបិតាបានឃើញព្រះកុមារហើយគាត់នឹកឆ្ងល់ យ៉ាងខ្លាំង។មាតាសួរថា៖«កូនអើយ!ហេតុអ្វីបានជាកូនធ្វើដូច្នេះ? ឪពុកម្តាយព្រួយចិត្តណាស់ខំដើររកកូន»។៤៩ ព្រះកុមារមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកឪពុកអ្នកម្តាយរកកូនយ៉ាងហ្នឹង? តើលោកឪពុកអ្នកម្តាយមិនជ្រាបថា កូនត្រូវនៅក្នុងដំណាក់ព្រះបិតារបស់កូនទេ ឬ?»។៥០‌ប៉ុន្តែមាតាបិតាពុំបានយល់អត្ថន័យនៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះកុមារឡើយ។ ៥១ បន្ទាប់មកព្រះកុមារយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅភូមិណាសារ៉ែតជាមួយមាតាបិតាវិញ ហើយធ្វើតាមឱវាទរបស់គាត់ទាំងពីរនាក់។មាតារបស់ព្រះអង្គចងចាំហេតុការណ៍ ទាំងអស់នោះទុកក្នុងចិត្ត។៥២ ព្រះយេស៊ូមានវ័យចំរើនឡើងហើយ មានប្រាជ្ញាកាន់តែវាងវៃជាទីគាប់ព្រះហប្ញទ័យព្រះជាម្ចាស់និង ជាទីគាប់ចិត្តមនុស្សផងទាំងពួង។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តប្រៀនប្រដៅបណ្តាជន (ម៉ាថាយ ៣. ១-១២ ម៉ាកុស ១.១-៨ យ៉ូហាន ១.១៩-២៨)

ជំពូកទី៣

១ នៅឆ្នាំទីដប់ប្រាំ នៃរជ្ជកាលព្រះចៅ ៣ អធិរាជរ៉ូមុាំង ព្រះនាមទីប៊ែរ‌លោកប៉ុនពីឡាតធ្វើជាទេសាភិបាលនៅស្រុកយូដា ព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជ*គ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេ ព្រះបាទភីលីពអនុជរបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជ គ្រប់គ្រងតំបន់អ៉ីទូរេនិងតំបន់ត្រាខូនីតព្រះបាទលីសាញ៉ាស ជាស្តេចអនុរាជ គ្រប់គ្រងស្រុកអាប៊‌ីឡែន‌២ លោកហាណ្ណា‌និង ‌លោកកៃផាសធ្វើជាមហាបូជាចារ្យ*។ពេលនោះ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់លោកយ៉ូហានជាកូនរបស់លោកសាការីនៅក្នុងវាល រហោស្ថាន*។៣ លោកយ៉ូហានធ្វើដំណើរគ្រប់ទីកន្លែង ក្នុងតំបន់ទន្លេយ័រដាន់ ហើយប្រកាសអោយមនុស្សកែប្រែចិត្តគំនិតដោយទទួលពិធីជ្រមុជទឹក* ដើម្បីព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសអោយរួចពីបាប។ ៤ លោកប្រកាសដូច្នេះ‌‌ស្របតាមសេចក្តីដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរព្យាការី អេសាយឍថា៖‌ «មានសំឡេងបុរសម្នាក់ស្រែកឡើង នៅវាលរហោស្ថានថា: ចូររៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់‌‌ ចូរតំរង់ផ្លូវថ្វាយព្រះអង្គ។ ៥ ត្រូវបំពេញច្រកភ្នំទាំងអស់អោយរាបស្មើ‌ និង‌ ពង្រាបភ្នំតូចធំទាំងប៉ុន្មានអោយរាប ត្រូវតំរង់ផ្លូវកោងអោយត្រង់‌‌‌ ព្រមទាំងលុបផ្លូវរដិបរដុបអោយរាបស្មើដែរ ៦ នោះមនុស្សទាំងអស់នឹងឃើញការសង្គ្រោះ របស់ព្រះជាម្ចាស់»។ ៧ លោកយ៉ូហានតែងតែបន្ទោសមហាជនដែលមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោកថា៖‌«នែ៎ ពូជពស់វែកអើយ!‌តើនរណាប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នា រត់គេចពីព្រះពិរោធរបស់ព្រះជាម្ចាស់ណដែលជិតមកដល់ដូច្នេះ?។៨ ចូរប្រព្រឹត្តអំពើល្អដើម្បីបញ្ជាក់ថា អ្នករាល់គ្នាបានកែប្រែចិត្តគំនិតមែន។កុំអាងខ្លួនថាមានលោកអប្រាហាំជា បុព្វបុរស*នោះឡើយដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាព្រះជាម្ចាស់ ក៏អាចធ្វើអោយថ្មទាំងនេះទៅជាកូនចៅលោកអប្រាហំាបានដែរ។៩ ពូថៅនៅជិតគល់ឈើជា ស្រេចហើយដើមឈើណាមិនផ្តល់ផ្លែល្អទេត្រូវកាប់រំលំបោះទៅក្នុងភ្លើង»។១០ មហាជនសួរលោកយ៉ូហានថា៖«បើដូច្នេះតើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។១១ លោកយ៉ូហានតបទៅពួកគេវិញថា៖«អ្នកណាមានអាវពីរត្រូវចែកអោយអ្នកដែលគ្មាន ‌ហើយអ្នកដែលមានចំណីអាហារ‌ក៏ត្រូវចែកអោយអ្នកគ្មានដែរ»។១២ មានអ្នកទារពន្ធ*ខ្លះមកទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ហើយសួរលោកថា៖«លោកគ្រូអើយ! ‌‌តើយើងខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ?»។១៣ លោកឆ្លើយវិញថា៖ «កុំទារពន្ធហួសពីកំរិតដែលមានកំណត់ទុកនោះឡើយ»។១៤ មានទាហានមកសួរលោកថា៖ «ចុះយើងខ្ញុំវិញតើត្រូវធ្វើអ្វីដែរ?»។លោកឆ្លើយថា៖«កុំចោទប្រកាន់ កុំសង្កត់សង្កិនយកប្រាក់ពីអ្នកណាអោយសោះ ត្រូវស្កប់ចិត្តតែនឹងប្រាក់ខែរបស់អ្នករាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះបានហើយ»។ ១៥ ប្រជាជននៅតែរង់ចាំ‌‌ហើយគេរិះគិតក្នុងចិត្តគ្រប់ៗគ្នាថា ‌‌ប្រហែលលោកនេះទេដឹង ជាព្រះគ្រីស្ត*!។១៦ លោកយ៉ូហានមានប្រសាសន៍ ប្រាប់គេទាំងអស់គ្នាថា៖«ខ្ញុំធ្វើពិធីជ្រមុជ*អោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងទឹក ប៉ុន្តែ‌លោកដែលមានកម្លាំងខ្លាំងជាងខ្ញុំ‌ជិតមកដល់ហើយ។ខ្ញុំមានឋានៈទាប ណាស់សូម្បីតែស្រាយខ្សែស្បែកជើងជូនលោកក៏មិនសមនឹងឋានៈដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់របស់លោកផង លោកនឹងធ្វើពិធីជ្រមុជអោយអ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធនិង ដោយភ្លើងវិញ។១៧ លោកកាន់ចង្អេរ‌‌លោកសំអាតលានបោកស្រូវដើម្បីអុំស្រូវយក គ្រាប់ល្អប្រមូលដាក់ជង្រុករីឯសំដីតវិញលោកនឹងដុតក្នុងភ្លើង ដែលឆេះពុំចេះរលត់ឡើយ»។១៨ លោកយ៉ូហានប្រកាសដំណឹងល្អ*ដល់ប្រជាជនដោយ ពាក្យដាស់តឿនជាច្រើនទៀតផង។ ១៩លោកស្តីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជថែមទៀត ព្រោះទ្រង់បានយកព្រះនាងហេរ៉ូឌីយ៉ាដាដែលត្រូវជាមហេសីរបស់អនុជ*ព្រះអង្គ មកធ្វើជាមហេសីរបស់ព្រះអង្គផ្ទាល់។មិនតែប៉ុណ្ណោះសោត លោកយ៉ូហានស្តីបន្ទោសព្រះបាទហេរ៉ូដព្រោះទ្រង់បានធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើន ផង។‌២០ ទ្រង់បានធ្វើអំពើអាក្រក់មួយទៀត‌‌‌គឺ ចាប់លោកយ៉ូហានទៅដាក់ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង។ ព្រះយេស៊ូទទួលពិធីជ្រមុជទឹក (មថ. ៣. ១៣-១៧ មក. ១. ៩-១១ យហ. ១. ៣២-៣៤) ២១‌ពេលប្រជាជនទាំងអស់ទទួលពិធីជ្រមុជទឹករួចហើយ ព្រះយេស៊ូក៏ទទួលពិធីជ្រមុជទឹកដែរ។នៅពេលព្រះអង្គកំពុងអធិស្ឋាន* ស្រាប់តែផ្ទៃមេឃបើកចំហ‌២២ ហើយព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*យាងចុះមក មានរូបរាងដូចសត្វព្រាបសណ្ឋិតលើព្រះអង្គ។មានឮព្រះសូរសៀងពីលើមេឃមកថា៖ «ព្រះអង្គជាបុត្រដ៏ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងយើងគាប់ចិត្តនឹងព្រះអង្គណាស់»ថ។ បញ្ជីរាយនាមព្រះអយ្យកោរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១. ១-១៧) ២៣ កាលព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមព្រះបរមកិច្ចព្រះអង្គមានព្រះជន្មាយុប្រមាណ សាមសិបព្រះវស្សា។តាមគេស្មាន‌ព្រះអង្គជាបុត្ររបស់លោកយ៉ូសែប ដែលត្រូវជាបុត្រលោកអេលី២៤‌ លោកអេលីជាបុត្រលោកម៉ាថាត់ លោកម៉ាថាត់ជាបុត្រលោកលេវីលោកលេវីជាបុត្រលោកមែលឃីលោក មែលឃីជាបុត្រលោកយ៉ាណាយលោកយ៉ាណាយជាបុត្រលោកយ៉ូសែប ២៥ លោកយ៉ូសែបជាបុត្រលោកម៉ាថាធីលោកម៉ាថាធីជាបុត្រលោកអម៉ូស លោកអម៉ូសជាបុត្រលោកណាអ៊ូមលោកណាអ៊ូមជាបុត្រលោកហែសលីលោកហែសលីជា បុត្រលោកណាកាយ‌២៦ លោកណាកាយជាបុត្រលោកម៉ាអាតលោកម៉ាអាតជាបុត្រលោក ម៉ាថាធីលោកម៉ាថាធីជាបុត្រលោកសេមែនលោកសេមែនជាបុត្រលោកយ៉ូសិចលោកយ៉ូសិច ជាបុត្រលោកយ៉ូដា២៧ លោកយ៉ូដាជាបុត្រលោកយ៉ូណាន់លោកយ៉ូណាន់ជាបុត្រលោករេសា លោករេសាជាបុត្រលោកសូរ៉ូបាបែល‌លោកសូរ៉ូបាបែលជាបុត្រលោកសាឡាធីអែលលោក សាឡាធីអែលជាបុត្រលោកនេរី២៨‌លោកនេរីជាបុត្រលោកមែលឃីលោក‌មែលឃីជាបុត្រ លោកអាត់ឌី‌‌លោកអាត់ឌីជាបុត្រកូសាមលោកកូសាមជាបុត្រលោកអែលម៉ាដាម‌លោកអែល ម៉ាដាមជាបុត្រលោកអ៊ែរ‌‌‌២៩ លោកអ៊ែរជាបុត្រលោកយេស៊ូ លោកយេស៊ូជាបុត្រលោកអេលីអេស៊ែរលោកអេលីអេស៊ែរជាបុត្រលោកយ៉ូរីម លោកយ៉ូរីមជាបុត្រលោកម៉ាថាត់ លោកម៉ាថាត់ជាបុត្រលោកលេវី‌‌៣០ លោកលេវីជាបុត្រលោកស៉ីម៉ូន លោកស៉ីម៉ូនជាបុត្រលោកយូដាលោកយូដាជាបុត្រលោកយ៉ូសែបលោកយ៉ូសែបជាបុត្រ លោកយ៉ូណាមលោកយ៉ូណាមជាបុត្រលោកអេលីយ៉ាគីម៣១‌ លោកអេលីយ៉ាគីមជាបុត្រលោក ម៉េលាលោកម៉េលាជាបុត្រលោកមេណាលោកមេណាជាបុត្រលោកម៉ាតាថាលោកម៉ាតាថាជា បុត្រលោកណាថាន់លោកណាថាន់ជាបុត្រស្តេចដាវីឌ៣២‌ ស្តេចដាវីឌជាបុត្រលោកយេសាយលោកយេសាយជាបុត្រលោកយ៉ូបេដលោក យ៉ូបេដជាបុត្រលោកបូអូសលោកបូអូសជាបុត្រលោកសាឡាលោកសាឡាជាបុត្រលោកណាសូន៣៣ លោកណាសូនជាបុត្រលោកអមីណាដាបលោកអមីណាដាបជាបុត្រលោកអាដមីនលោក អាដមីនជាបុត្រលោកអ័រនីលោកអ័រនីជាបុត្រលោកអែសរ៉ូមលោកអែសរ៉ូមជាបុត្រលោកផា រ៉ែសលោកផារ៉ែសជាបុត្រលោកយូដា៣៤ លោកយូដាជាបុត្រលោកយ៉ាកុប លោកយ៉ាកុបជាបុត្រលោកអ៉ីសាកលោកអ៉ីសាកជាបុត្រលោកអប្រាហាំ លោកអប្រាហាំជាបុត្រលោកតេរ៉ាលោកតេរ៉ាជាបុត្រលោកណាហ៊រ៣៥ លោកណាហ៊រជា បុត្រលោកសេរូកលោកសេរូកជាបុត្រលោករ៉ាកៅលោករ៉ាកៅជាបុត្រលោកពេឡេក‌‌លោក ពេឡេកជាបុត្រលោកហេប៊ែរលោកហេប៊ែរជាបុត្រលោកសេឡា‌‌៣៦‌ លោកសាឡាជាបុត្រលោក កៃណាមលោកកៃណាមជាបុត្រលោកអារបា៉កសាដលោកអារបា៉កសាដជាបុត្រលោកសិម លោកសិមជាបុត្រលោកណូអេលោកណូអេជាបុត្រលោកឡាម៉េក៣៧ លោកឡាម៉េកជាបុត្រ លោកម៉ាធូសាឡាលោកម៉ាធូសាឡាជាបុត្រលោកហេណុកលោកហេណុកជាបុត្រលោកយ៉ារ៉េដ លោកយ៉ារ៉េដជាបុត្រលោកម៉ាឡេឡែលលោកម៉ាឡេឡែលជាបុត្រលោកកៃណាម៣៨‌លោក កៃណាមជាបុត្រលោកអេណុសលោកអេណុសជាបុត្រលោកសេថ លោកសេថជាបុត្រលោកអដាំ ហើយលោកអដាំជាបុត្រព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូឈ្នះការល្បួង (ម៉ាថាយ ៤. ១-១១ ម៉ាកុស ១. ១២-១៣)

ជំពូកទី៤

១ ព្រះយេស៊ូបានពោរពេញដោយព្រះ ៤ វិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធ*ព្រះអង្គយាងត្រឡប់ពីទន្លេយ័រដាន់មកវិញ ហើយព្រះវិញ្ញាណនាំព្រះអង្គទៅវាលរហោស្ថាន។២ នៅទីនោះព្រះអង្គ ត្រូវមារ*សាតាំងល្បួងអស់រយៈពេលសែសិបថ្ងៃ។ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ‌ព្រះអង្គពុំសោយអ្វីឡើយ។លុះផុតពីពេលនោះទៅ‌ទើបទ្រង់ឃ្លាន។៣ មារ* ទូលព្រះអង្គថា៖‌‌«ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន សូមធ្វើអោយដុំថ្មនេះទៅជានំបុ័ងមើល៍»។៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល តបទៅវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថាមនុស្សមិន មែនរស់ដោយសារតែអាហារទប៉ុណ្ណោះទេធ»។ ៥ មារនាំព្រះអង្គទៅកន្លែងមួយដ៏ខ្ពស់ហើយចង្អុលបង្ហាញនគរទាំងប៉ុន្មាន នៅលើផែនដីអោយព្រះអង្គឃើញក្នុងមួយរយៈពេលដ៏ខ្លី។‌៦ មារ សាតាំងទូលព្រះអង្គថា៖«ខ្ញុំនឹងប្រគល់អំណាចព្រមទាំងភោគទ្រព្យរបស់នគរ ទាំងនោះអោយលោក‌ដ្បិតអ្វីៗទាំងអស់ជាសម្បត្តិរបស់ខ្ញុំខ្ញុំអាច ប្រគល់អោយអ្នកណាក៏បានស្រេចតែនឹងចិត្តខ្ញុំ។៧ ដូច្នេះ ប្រសិនបើលោកក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំសម្បត្តិទាំងនោះនឹងបានជារបស់លោកហើយ»។៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា "អ្នកត្រូវតែថ្វាយបង្គំព្រះអម្ចាស់*ជាព្រះរបស់អ្នកនិង គោរពបំរើតែព្រះអង្គមួយប៉ុណ្ណោះ"ន»។ ៩ បន្ទាប់មកមារនាំព្រះអង្គទៅក្រុងយេរូសាឡឹម ដាក់ព្រះអង្គលើកំពូលព្រះវិហារ*ហើយទូលថា៖ «ប្រសិនបើលោកពិតជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់មែន សូមលោតទម្លាក់ខ្លួនចុះទៅក្រោមមើល៍១០ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងថា "ព្រះជាម្ចាស់នឹងបញ្ជាអោយទេវទូត*ថែរក្សាលោក១១‌ហើយទេវទូតទាំងនោះនឹង ចាំទ្រលោកមិនអោយជើងលោកប៉ះទង្គិចនឹងថ្មឡើយ"ប»។១២ ព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូលតបទៅមារវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានចែងថា កុំល្បងលព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់អ្នកឡើយផ»។១៣ លុះមារល្បួងព្រះយេស៊ូសព្វបែប យ៉ាងហើយ‌វាក៏ថយចេញឆ្ងាយពីព្រះអង្គទៅរហូតដល់ពេលកំណត់។ ព្រះយេស៊ូចាប់ផ្តើមផ្សាយដំណឹងល្អនៅស្រុកកាលីឡេអ្នកភូមិណាសារ៉ែតបដិសេធមិនព្រមទទួលព្រះអង្គ (មថ. ៤. ១២-១៧; ១៣. ៥៣-៥៨ មក. ១. ១៤-១៥; ៦. ១-៦) ១៤ព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់ទៅស្រុកកាលីឡេវិញប្រកបដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះវិញ្ញាណ ព្រះនាមព្រះអង្គឮល្បីល្បាញពាសពេញតំបន់នោះ។១៥ ព្រះអង្គបង្រៀនអ្នកស្រុកក្នុងសាលាប្រជុំ*គេសរសើរ តម្កើងសិរីរុងរឿងព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។ ១៦ ព្រះយេស៊ូយាងទៅភូមិណាសារ៉ែត‌ជាភូមិដែលព្រះអង្គគង់នៅកាលពីកុមារ។ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*‌ព្រះអង្គយាងទៅសាលាប្រជុំ*តាមទម្លាប់របស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គក្រោកឈរឡើងដើម្បីអានគម្ពីរ។១៧ គេបានយកគម្ពីររបស់ព្យាការី* អេសាយមកថ្វាយព្រះអង្គព្រះអង្គបើកគម្ពីរត្រង់អត្ថបទមួយដែលមានចែងថា៖ ‌‌‌១៨‌ «ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់សណ្ឋិតលើខ្ញុំ។ ព្រះអង្គបានចាក់ប្រេងអភិសេកខ្ញុំ អោយនាំដំណឹងល្អ*ទៅប្រាប់ជនក្រីក្រ។ ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមកប្រកាសប្រាប់ ជនជាប់ជាឈ្លើយថា គេនឹងមានសេរីភាព‌ ហើយប្រាប់មនុស្សខ្វាក់ថា គេនឹងមើលឃើញវិញ។ ព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមករំដោះ អស់អ្នកដែលត្រូវគេសង្កត់សង្កិន‌‌ ‌‌១៩ ព្រមទាំងប្រកាសអំពីឆ្នាំដែលព្រះអម្ចាស់ សំដែងព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាព»។ ២០ លុះអានចប់ហើយព្រះយេស៊ូបិទគម្ពីរប្រគល់ទៅអ្នកថែរក្សា រួចទ្រង់គង់ចុះវិញ។មនុស្សគ្រប់ៗរូបនៅក្នុងសាលាប្រជុំសំឡឹងមើលព្រះអង្គ។ ២១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖«ហេតុការណ៍ដែលមានចែងទុកក្នុងគម្ពីរ ‌‌ដូចអ្នករាល់គ្នាទើបនឹងស្តាប់អំបាញមិញបានសំរេចជារូបរាងនៅថ្ងៃនេះហើយ»។ ២២ ឮដូច្នេះគេស្ងើចសរសើរព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នាទាំងនឹកឆ្ងល់អំពីព្រះ បន្ទូលប្រកបដោយព្រះហប្ញទ័យប្រណីសន្តោសដែលហូរចេញពីព្រះឱស្ឋរបស់ព្រះអង្គ។ គេពោលថា៖«អ្នកនេះមិនមែនជាកូនរបស់ជាងយ៉ូសែបទេឬ?»។២៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖‌«ប្រហែលជាអ្នករាល់គ្នាចង់យកសុភាសិត ដែលចែងថា"គ្រូពេទ្យអើយចូរមើលជំងឺរបស់ខ្លួនអោយជាសិនទៅ" មកផ្ចាញ់ផ្ចាលខ្ញុំទេដឹង!‌ឬមួយអ្នករាល់គ្នាចង់និយាយមកខ្ញុំទៀតថា‌"យើង ឮគេនិយាយអំពីកិច្ចការទាំងអស់ដែលអ្នកធ្វើនៅក្រុងកាផានុម ចូរធ្វើការដដែលនៅទីនេះជាស្រុកកំណើតរបស់អ្នក អោយយើងឃើញផង!"»។ ២៤ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«ខ្ញុំសុំ ប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាមិនដែលមានព្យាការី*ណាម្នាក់ត្រូវគេគោរព នៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួនឡើយ។២៥ ខ្ញុំសុំបញ្ជាក់ថានៅជំនាន់លោកអេលី មេឃរាំងអស់រយៈពេលបីឆ្នាំកន្លះបណ្តាលអោយមានទុរ្ភឹក្សយ៉ាងខ្លាំងពេញ ទាំងស្រុក។នៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលមានស្ត្រីម៉េមាយជាច្រើន។២៦ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ពុំបានចាត់ព្យាការីអេលីអោយទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយណាម្នាក់ នៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលឡើយគឺព្រះអង្គបានចាត់លោកអោយទៅជួយស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់ ដែលរស់នៅភូមិសារិបតាក្នុងក្រុងស៉ីដូនវិញភ។២៧ នៅជំនាន់ព្យាការីអេលីសេ មានមនុស្សឃ្លង់ជាច្រើនក្នុងស្រុកអ៉ីស្រាអែលប៉ុន្តែគ្មានអ្នកណាម្នាក់បាន ជាសោះឡើយគឺមានតែលោកណាម៉ាន់ជាជនជាតិស៉ីរីម្នាក់ប៉ុណ្ណោះម»។ ២៨‌កាលបានឮព្រះបន្ទូលទាំងនេះ‌អ្នកនៅក្នុងសាលាប្រជុំ*ទាំងប៉ុន្មាន ខឹងព្រះយេស៊ូគ្រប់ៗគ្នា។២៩ គេក្រោកឡើង‌ចាប់ប្រអូសប្រទាញព្រះយេស៊ូ ចេញពីភូមិដែលសង់លើកំពូលភ្នំនាំឆ្ពោះទៅមាត់ជ្រោះ បំរុងនឹងច្រានព្រះអង្គទម្លាក់ទៅក្រោម។៣០ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គយាងចេញពីកណ្តាលចំណោមគេបាត់ទៅ។ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីមនុស្សម្នាក់ (ម៉ាកុស ១. ២១-២៨) ‌៣១ ព្រះយេស៊ូយាងទៅក្រុងកាផានុម‌ក្នុងស្រុកកាលីឡេ។នៅទីនោះ ព្រះអង្គបង្រៀនបណ្តាជនជារៀងរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទ*។៣២ មនុស្សគ្រប់គ្នា ងឿងឆ្ងល់យ៉ាងខ្លំាងអំពីបែបបទដែលព្រះអង្គបង្រៀន ព្រោះព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលប្រកបដោយអំណាច។៣៣ នៅក្នុងសាលាប្រជុំ*មាន បុរសម្នាក់ដែលខ្មោចចូលស្រែកឡើងខ្លាំងៗថា៖៣៤ «ព្រះយេស៊ូ ជាអ្នកភូមិណាសារ៉ែតអើយ!តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីយើង?ព្រះអង្គមកបំផ្លាញយើង! ខ្ញុំស្គាល់ព្រះអង្គហើយព្រះអង្គជាព្រះដ៏វិសុទ្ធ*ដែលមកពីព្រះជាម្ចាស់»។៣៥ ព្រះយេស៊ូគំរាមខ្មោចនោះថា៖«ស្ងៀមចេញពីអ្នកនេះទៅ!»។ ខ្មោចក៏ផ្តួលបុរសនោះនៅកណ្តាលចំណោមបណ្តាជន‌រួចចេញទៅ ដោយពុំមានធ្វើអោយគាត់ឈឺចាប់អ្វីឡើយ។៣៦ មនុស្សម្នាភ័យស្រឡាំងកាំង ហើយនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«ចុះពាក្យសំដីរបស់លោកនេះអីក៏ពូកែម៉្លេះ មើល៍លោកមានអំណាចនិងប្ញទ្ធានុភាពអាចបញ្ជាទៅខ្មោចអោយវាចេញហើយវាធ្វើតាម»។ ‌៣៧ បន្ទាប់មក‌ព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីខ្ចរខ្ចាយពាសពេញ តំបន់នោះ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨. ១៤-១៧ ម៉ាកុស ១. ២៩-៣៤) ៣៨ ព្រះយេស៊ូយាងចេញពីសាលាប្រជុំ*ទៅផ្ទះលោកស៉ីម៉ូនពេលនោះ ម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូនគ្រុនយ៉ាងខ្លាំង‌‌គេទូលសូមព្រះអង្គមេត្តា ប្រោសគាត់អោយបានជា។៣៩ ព្រះយេស៊ូអោនទៅលើអ្នកជំងឺព្រះអង្គគំរាមជំងឺគ្រុន ជំងឺគ្រុនក៏ចេញ‌បាត់ទៅហើយម្តាយក្មេករបស់លោកស៉ីម៉ូនក៏បានជា។ រំពេចនោះ‌គាត់ក្រោកឡើង‌បំរើភ្ញៀវ។ ៤០នៅពេលថ្ងៃលិចអ្នកស្រុកទាំងអស់នាំបងប្អូន ដែលមានជំងឺផ្សេងៗមករកព្រះយេស៊ូ។ព្រះអង្គដាក់ព្រះហស្តលើអ្នកទាំងនោះ ហើយប្រោសគេអោយបានជាសះស្បើយគ្រប់ៗគ្នា។៤១ មានខ្មោចចេញពីមនុស្សជាច្រើន ទាំងស្រែកថា៖«ព្រះអង្គជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់»។ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូ គំរាមខ្មោចទាំងនោះមិនអោយនិយាយជាដាច់ខាត‌‌ ព្រោះពួកវាដឹងថាព្រះអង្គជាព្រះគ្រីស្ត*។ ៤២ លុះព្រលឹមឡើងព្រះយេស៊ូយាងចេញពីក្រុងទៅកន្លែងស្ងាត់។ បណ្តាជននាំគ្នាដើររកព្រះអង្គ។‌ លុះជួបហើយគេឃាត់ព្រះអង្គអោយនៅជាមួយមិនចង់អោយយាងចាកចោលគេឡើយ។៤៣ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំត្រូវនាំដំណឹងល្អ*អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅក្រុងឯទៀតៗដែរ ដ្បិតព្រះអង្គបានចាត់ខ្ញុំអោយមកបំពេញការនេះឯង»។ ៤៤ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូប្រកាសដំណឹងល្អ*តាមសាលាប្រជុំ*នានា ក្នុងស្រុក កាលីឡេ។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័កបីរូប (ម៉ាថាយ ៤. ១៨-២២ ម៉ាកុស ១. ១៦-២០) ‌‌

ជំពូកទី៥

១ ថ្ងៃមួយ ព្រះយេស៊ូគង់នៅមាត់បឹង ៥ កេនេសារ៉ែត‌មានបណ្តាជនជាច្រើនប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញព្រះអង្គ ដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។២ ព្រះអង្គទតឃើញ ទូកពីរចតនៅមាត់ច្រាំង‌រីឯអ្នកនេសាទនាំគ្នាចុះទៅលាងអួនរបស់គេ។៣ ព្រះយេស៊ូយាងចុះទៅក្នុងទូករបស់លោកស៉ីម៉ូនរួចទ្រង់សុំអោយគាត់ ចេញទូកទៅឆ្ងាយពីច្រាំងបន្តិច។ព្រះអង្គគង់បង្រៀនបណ្តាជនពីក្នុងទូកនោះ។ ៤ លុះព្រះអង្គបង្រៀនគេចប់ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់លោកស៉ីម៉ូនថា៖ «ចូរបង្ហួសទូកទៅទឹកជ្រៅរួចនាំគ្នាទម្លាក់អួនចុះ»។៥ លោក ស៉ីម៉ូនតបទៅព្រះយេស៊ូវិញថា៖«លោកគ្រូ!យើងខ្ញុំបានអូសអួនពេញមួយយប់ហើយ អត់បានត្រីសោះប៉ុន្តែបើលោកគ្រូមានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងទម្លាក់អួនតាមពាក្យរបស់លោកគ្រូ»។៦ គេក៏ទម្លាក់អួនទៅក្នុងទឹក ជាប់ត្រីយ៉ាងច្រើនស្ទើរតែធ្លាយអួន។៧ គេបក់ដៃហៅមិត្តភក្តិដែលនៅ ក្នុងទូកមួយទៀតអោយមកជួយ។ពួកនោះមកដល់ជួយចាប់ត្រីដាក់ពេញទូកទាំងពីរ ស្ទើរតែនឹងលិច។៨ ពេលលោកស៉ីម៉ូនពេត្រុស/ស៉ីម៉ូនសិលាឃើញដូច្នោះ គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមយាងអោយឆ្ងាយពីទូលបង្គំទៅ‌‌ព្រោះទូលបង្គំជាមនុស្សបាប»។៩ លោកស៉ីម៉ូននិយាយដូច្នេះ‌ព្រោះគាត់និងអស់អ្នកដែលនៅជាមួយភ័យស្ញប់ ស្ញែងជាខ្លាំងនៅពេលបានឃើញត្រីច្រើនយ៉ាងនេះ។១០ រីឯលោកយ៉ាកុបនិង លោកយ៉ូហានជាកូនលោកសេបេដេដែលនេសាទរួមជាមួយលោកស៉ីម៉ូន ក៏មានចិត្តដូច្នោះដែរ។ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖ «កុំខ្លាចអី!ពីពេលនេះទៅមុខអ្នកនឹងនេសាទមនុស្សវិញ»។‌១១ ពេលទូកទៅដល់មាត់ច្រាំងវិញគេបោះបង់របស់របរទាំងអស់ចោល‌ រួចនាំគ្នាដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨. ១-៤ ម៉ាកុស ១. ៤០-៤៥) ១២ ព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងក្រុងមួយមានមនុស្សឃ្លង់ម្នាក់ឃើញព្រះអង្គ គាត់ចូលមករកហើយក្រាបថ្វាយបង្គំ‌អោនមុខដល់ដី‌ទូលព្រះអង្គថា៖ ‌«លោកម្ចាស់ប្រសិនបើលោកមិនយល់ទាស់ទេសូមប្រោសខ្ញុំប្របាទ អោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធ*ផង»។១៣ ព្រះយេស៊ូលូកព្រះហស្តទៅពាល់គាត់ ទាំងមានព្រះបន្ទូលថា៖«ខ្ញុំយល់ព្រមហើយចូរអោយបានជាស្អាតបរិសុទ្ធចុះ»។ រំពេចនោះមនុស្សឃ្លង់ក៏បានជាស្អាតបរិសុទ្ធភ្លាម។ ១៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលហាមគាត់ថា៖«កុំនិយាយប្រាប់នរណាអោយដឹងឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវទៅបង្ហាញខ្លួនដល់លោកបូជាចារ្យ* ហើយថ្វាយតង្វាយដូចលោកម៉ូសេ*បានបង្គាប់ទុកដើម្បីជាសក្ខីភាពបញ្ជាក់ថា អ្នកបានជាស្អាតបរិសុទ្ធមែនយ»។ ១៥ ព្រះកិត្តិនាមរបស់ព្រះយេស៊ូល្បីសុសសាយកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ។ មហាជនជាច្រើនមកជុំគ្នាស្តាប់ព្រះអង្គព្រមទាំងសូមព្រះអង្គប្រោសអោយ ខ្លួនបានជាពីជំងឺផ្សេងៗផង។១៦ រីឯព្រះយេស៊ូវិញ ព្រះអង្គយាងទៅទីស្ងាត់ ដើម្បីអធិស្ឋាន*។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សខ្វិនម្នាក់អោយបានជា (ម៉ាថាយ ៩. ១-៨ ម៉ាកុស ២. ១-១២) ១៧ ថ្ងៃមួយព្រះយេស៊ូកំពុងតែបង្រៀនបណ្តាជនមានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និង ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*អង្គុយស្តាប់ព្រះអង្គដែរ។អ្នកទាំង នោះធ្វើដំណើរមកពីភូមិនានាក្នុងស្រុកកាលីឡេស្រុកយូដា‌និង ពីក្រុងយេរូសាឡឹម។ព្រះយេស៊ូប្រកបដោយប្ញទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់‌‌‌ទ្រង់ ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា។១៨ ពេលនោះ‌ស្រាប់តែមានគេសែងមនុស្សខ្វិនដៃ ខ្វិនជើងម្នាក់មកដល់‌គេមានបំណងនាំអ្នកខ្វិននោះចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូ។១៩ ប៉ុន្តែដោយមានមនុស្សច្រើនពេកគេពុំអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានឡើយ។ដូច្នេះ គេក៏សែងអ្នកជំងឺឡើងទៅលើដំបូលផ្ទះបកក្បឿងសំរូតគាត់ចុះមកកណ្តាលចំណោមមនុស្ស នៅចំពីមុខព្រះយេស៊ូ។២០ ពេលព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ជំនឿរបស់អ្នកទាំងនោះ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អ្នកពិការថា៖«អ្នកអើយខ្ញុំអត់ទោស អោយអ្នករួចពីបាបហើយ!»។២១ ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យនិង ពួកខាងគណៈផារីស៉ីឮដូច្នោះរិះគិតក្នុងចិត្តថា៖«អ្នកនេះមានឋានៈអ្វី បានជាហ៊ានពោលពាក្យប្រមាថព្រះជាម្ចាស់ដូច្នេះ?ក្រៅពី ព្រះជាម្ចាស់មួយព្រះអង្គតើអ្នកណាអាចអត់ទោសអោយមនុស្សរួចពីបាបបាន?»។២២ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតអ្នកទាំងនោះទើបទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នារិះគិតដូច្នេះ? ២៣ បើខ្ញុំប្រាប់អ្នកពិការនេះថា"ខ្ញុំអត់ទោសអោយអ្នករួចពីបាបហើយ"ឬថា ‌"ចូរក្រោកឡើងដើរទៅចុះ"‌តើឃ្លាមួយណាស្រួលនិយាយជាង?។២៤ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំចង់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបុត្រមនុស្ស*មានអំណាចនឹងអត់ទោសអោយមនុស្ស នៅក្នុងលោកនេះរួចពីបាបបាន-ព្រះអង្គក៏ងាកទៅរកអ្នកខ្វិន ‌ហើយមានព្រះបន្ទូលថា-ចូរក្រោកឡើងយកគ្រែស្នែងរបស់អ្នកដើរទៅផ្ទះវិញទៅ»។ ២៥ រំពេចនោះអ្នកខ្វិនក្រោកឡើងនៅមុខមនុស្សទាំងអស់រួចយកគ្រែស្នែង ដែលគេសែងខ្លួនមកដើរត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញទាំងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ ព្រះជាម្ចាស់ផង។២៦ អស់អ្នកដែលនៅទីនោះស្លុតស្មារតីគ្រប់ៗគ្នា ហើយលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។គេភ័យខ្លាចជាខ្លាំង ក៏និយាយគ្នាថា៖«ថ្ងៃនេះយើងបានឃើញហេតុការណ៍ចំឡែកអស្ចារ្យមែន!»។ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅលោកលេវី (ម៉ាថាយ ៩. ៩-១៣ ម៉ាកុស ២. ១៣-១៧) ‌‌២៧ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូយាងចាកចេញពីទីនោះ‌ទ្រង់ទតឃើញអ្នកទារពន្ធ*ម្នាក់ ឈ្មោះលេវីអង្គុយនៅកន្លែងយកពន្ធព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖ «សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។២៨ លោកលេវីក្រោកឡើងទុកកិច្ចការទាំងអស់ចោលហើយ ដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។២៩ លោកលេវីបានរៀបចំពិធីជប់លៀងមួយយ៉ាងធំថ្វាយព្រះអង្គ នៅផ្ទះរបស់លោក។មានអ្នកទារពន្ធ*ព្រមទាំងមនុស្ស ឯទៀតៗជាច្រើនចូលរួមជាមួយដែរ។៣០ ពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និង ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*ពីគណៈផារីស៉ីទាស់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងគេនិយាយទៅ កាន់ក្រុមសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គថា៖«ហេតុអ្វីបាន ជាអ្នករាល់គ្នាបរិភោគជាមួយអ្នកទារពន្ធនិងមនុស្សបាបដូច្នេះ?»។៣១ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេថា៖«មនុស្សមានសុខភាពល្អមិនត្រូវការគ្រូពេទ្យឡើយ មានតែអ្នកជំងឺប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវការ។៣២ ខ្ញុំមិនមែនមករកមនុស្សសុចរិតទេ‌ ‌គឺមករកមនុស្សបាប‌ ដើម្បីអោយគេកែប្រែចិត្តគំនិត»។ អំពីការតមអាហារ (ម៉ាថាយ ៩. ១៤-១៧ ម៉ាកុស ២. ១៨-២២) ៣៣ មានគេទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖‌«ពួកសិស្សរបស់លោកយ៉ូហាននិងពួកសិស្សខាងគណៈ ផារីស៉ី*តែងតែតមអាហារនិងសូត្រធម៌ជាញឹកញាប់ ចុះហេតុដូចម្តេចបានជាសិស្សរបស់លោកបែរជានាំគ្នាបរិភោគដូច្នេះ?»។៣៤ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគេវិញថា៖«ក្នុងពិធីមង្គលការ ពេលកូនកំឡោះនៅជាមួយតើភ្ញៀវអាចតមអាហារ‌កើតឬ?។ទេ!គេមិនអាចតមបានឡើយ។៣៥‌ ថ្ងៃក្រោយ‌ពេលគេចាប់ស្វាមីយកទៅ ទើបភ្ញៀវទាំងនោះតមអាហារ»។ ៣៦ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាថា៖ «ពុំដែលមាននរណាហែកសម្លៀកបំពាក់ថ្មីយកទៅប៉ះសម្លៀកបំពាក់ចាស់នោះឡើយ ធ្វើដូច្នេះ‌សម្លៀកបំពាក់ថ្មីនឹងត្រូវរហែក‌ហើយក្រណាត់ចាស់‌និង ‌ក្រណាត់ថ្មីក៏មិនសមគ្នាដែរ។៣៧ ពុំដែលមាននរណាច្រកស្រាទំពំាងបាយជូរថ្មី ទៅក្នុងថង់ស្បែកចាស់ឡើយ‌‌បើធ្វើដូច្នេះ‌ស្រាថ្មីនឹងធ្វើ អោយថង់ស្បែកចាស់នោះធ្លុះ‌បណ្តាលអោយស្រាហូរចេញ ‌ហើយថង់ស្បែកក៏ត្រូវខូចខាតមិនខាន៣៨ ត្រូវច្រកស្រាថ្មីទៅក្នុងថង់ស្បែកថ្មី។៣៩ កាល បើបានពិសាស្រាទំពំាងបាយជូរចាស់ហើយ‌មិនដែលមាននរណាចង់ពិសាស្រាថ្មីទេ‌ ព្រោះគេថា"ស្រាចាស់ឆ្ងាញ់ជាងស្រាថ្មី"»។ ព្រះយេស៊ូមានអំណាចលើថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ ១២. ១-៨ ម៉ាកុស ២. ២៣-២៨)

ជំពូកទី៦

១ មានថ្ងៃមួយជាថ្ងៃសប្ប័ទ*‌ ព្រះយេស៊ូ ៦ យាងកាត់វាលស្រែ‌សាវ័ក*របស់ព្រះអង្គនាំគ្នាបូតកួរស្រូវសាឡីមកឈ្លីបរិភោគ។ ២ មានពួកខាងគណៈផារីស៉ី*ខ្លះនិយាយទៅសាវ័កទាំងនោះថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាធ្វើការដែលបញ្ញត្តិហាមមិនអោយធ្វើនៅថ្ងៃសប្ប័ទ* ដូច្នេះ?»។៣ ព្រះយេស៊ូតបទៅគេវិញថា៖«ក្នុងគម្ពីរមានអត្ថបទមួយ ស្តីអំពីការដែលព្រះបាទដាវីឌនិងបរិពារបានប្រព្រឹត្តនៅពេលឃ្លាន៤ គឺ ស្តេចបានយាងចូលទៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះជាម្ចាស់ យកនំបុ័ងដែលគេតាំងថ្វាយព្រះជាម្ចាស់មកសោយព្រមទាំងចែកអោយពួកបរិពារបរិភោគ ទៀតផង។‌តាមវិន័យ*មានតែពួកបូជាចារ្យ*ប៉ុណ្ណោះ ដែលមានសិទ្ធិបរិភោគនំបុ័ងនោះបាន។តើអ្នករាល់គ្នាធ្លាប់អានអត្ថបទនោះ ឬទេ?»។៥ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖«បុត្រ មនុស្ស*ជាម្ចាស់លើថ្ងៃសប្ប័ទ*។ ព្រះយេស៊ូប្រោសមនុស្សស្វិតដៃម្នាក់អោយបានជានៅថ្ងៃសប្ប័ទ (ម៉ាថាយ ១២. ៩-១៤ ម៉ាកុស ៣. ១-៦) ៦ នៅថ្ងៃសប្ប័ទ*មួយទៀត‌ព្រះយេស៊ូយាងចូលក្នុងសាលាប្រជុំ* ហើយទ្រង់បង្រៀនគេ។នៅទីនោះមានបុរសម្នាក់ស្វិតដៃស្តាំ។៧ ពួក បណ្ឌិតខាងវិន័យ*និងពួកខាងគណៈផារីស៉ី*តាមមើលព្រះយេស៊ូ ក្រែងលោព្រះអង្គប្រោសអ្នកជំងឺនៅថ្ងៃសប្ប័ទព្រោះគេចង់រកលេសចោទប្រកាន់ ព្រះអង្គ។៨ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់ចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ‌‌ ទ្រង់ក៏មានព្រះបន្ទូលទៅកាន់បុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរក្រោកឡើងមកឈរនៅកណ្តាល គេឯណេះ!»។បុរសនោះក៏ក្រោកឈរឡើង។៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំសួរអ្នករាល់គ្នាថានៅថ្ងៃសប្ប័ទតើមនុស្សមានសិទ្ធិធ្វើអំពើល្អ‌ ឬធ្វើអំពើអាក្រក់?តើត្រូវសង្គ្រោះជីវិតមនុស្សឬធ្វើអោយវិនាសអន្តរាយ?»។ ១០ ព្រះអង្គបែរព្រះភ័ក្ត្រទតមើលមនុស្សទាំងអស់ដែលនៅជុំវិញ រួចមានព្រះបន្ទូលទៅបុរសស្វិតដៃនោះថា៖«ចូរលាតដៃមើល៍!»។‌‌គាត់ក៏លាតដៃ ហើយដៃគាត់បានជាដូចដើមវិញ។១១ ពួកគេក្តៅក្រហាយយ៉ាងខ្លាំងហើយពិគ្រោះគ្នា គិតធ្វើយ៉ាងណា‌‌ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូជ្រើសរើសគ្រីស្តទូត*ដប់ពីររូប (ម៉ាថាយ ១០. ១-៤ ម៉ាកុស ៣. ១៣-១៩) ១២ នៅគ្រានោះ‌ព្រះយេស៊ូយាងឡើងទៅលើភ្នំដើម្បីអធិស្ឋាន*។ ព្រះអង្គអធិស្ឋានពេញមួយយប់។១៣ លុះព្រលឹមឡើងព្រះអង្គត្រាស់ហៅសាវ័ក*មក ក្នុងចំណោមសាវ័កទាំងនោះព្រះអង្គជ្រើសយកដប់ពីររូបហើយប្រទានងារជាទូត របស់ព្រះអង្គ១៤ គឺមានស៉ីម៉ូនដែលទ្រង់ប្រទានឈ្មោះថាពេត្រុស/សិលានិង ‌អន់ដ្រេជាប្អូនរបស់គាត់‌‌យ៉ាកុប‌យ៉ូហាន‌ភីលីព‌បាថូឡូមេ១៥ ម៉ាថាយថូម៉ាសយ៉ាកុបជាកូនរបស់លោកអាល់ផាយស៉ីម៉ូនហៅអ្នកជាតិនិយមរ‌១៦ យូដាសជាកូនលោកយ៉ាកុប‌និង‌យូដាសអ៉ីស្ការីយ៉ុតដែលនឹងក្បត់ព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូបង្រៀនបណ្តាជននិង ប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៤. ២៣-២៥) ១៧ ព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសាវ័ក*ទាំងនោះ មកប្រថាប់នៅត្រង់កន្លែងមួយរាបស្មើ។នៅទីនោះមានសាវ័កជាច្រើននិងប្រជាជនពី ស្រុកយូដាពីក្រុងយេរូសាឡឹមពីក្រុងទីរ៉ូសនិងក្រុងស៉ីដូននៅតាមមាត់សមុទ្រ មករង់ចាំព្រះអង្គយ៉ាងកកកុញ។១៨‌គេនាំគ្នាមកស្តាប់ព្រះអង្គ‌និង សូមព្រះអង្គប្រោសគេអោយជាពីជំងឺ។រីឯអស់អ្នកដែលមានខ្មោចចូល‌ក៏បានជាដែរ។១៩ បណ្តាជនប្រជ្រៀតគ្នាចូលមកពាល់ព្រះយេស៊ូដ្បិតមាន ប្ញទ្ធានុភាពចេញពីព្រះអង្គមកប្រោសគេអោយជាគ្រប់ៗគ្នា។ សុភមង្គល និង អពមង្គល (ម៉ាថាយ ៥. ១-១២) ២០ ព្រះយេស៊ូងើបព្រះភ័ក្ត្រទតមើលសាវ័ក*របស់ព្រះអង្គ ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖‌ «អ្នករាល់គ្នាដែលជាជនក្រខ្សត់អើយ!‌ អ្នកមានសុភមង្គល*ហើយ ‌ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាបានទទួលព្រះរាជ្យ*របស់ ព្រះជាម្ចាស់។ ២១ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែស្រេកឃ្លានអើយ!‌ អ្នកមានសុភមង្គលហើយ‌ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានឆ្អែត។ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែយំសោកអើយ!‌ អ្នកមានសុភមង្គលហើយ‌‌‌ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងបានត្រេកអរ។ ២២ ប្រសិនបើមានគេស្អប់លែងរាប់រកអ្នករាល់គ្នា

           ប្រសិនបើត្មះតិះដៀលបង្ខូចឈ្មោះអ្នករាល់គ្នា

ព្រោះតែបុត្រមនុស្ស*‌ អ្នករាល់គ្នាមានសុភមង្គលហើយ។ ២៣‌ នៅគ្រានោះ ចូរមានអំណរសប្បាយឡើងដ្បិតអ្នករាល់គ្នាទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានបរមសុខ*។ កាលពីជំនាន់មុនបុព្វបុរស*របស់គេក៏បានប្រព្រឹត្តចំពោះពួកព្យាការី ដូច្នោះដែរ។ ២៤ ចំណែកឯអ្នករាល់គ្នាដែលជាអ្នកមានអើយ! អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ព្រោះអ្នករាល់គ្នាបាន ទទួលការសំរាលទុក្ខរួចស្រេចហើយ។ ២៥ អ្នករាល់គ្នាដែលឆ្អែតនៅពេលនេះអើយ! អ្នកនឹងត្រូវវេទនា‌ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នានឹងស្រេកឃ្លានជាពុំខាន។ អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងតែត្រេកអរអើយ!‌‌ អ្នកនឹងត្រូវវេទនា ព្រោះអ្នករាល់គ្នា នឹងកាន់ទុក្ខ ហើយយំសោកជាពុំខាន។ ២៦ អ្នករាល់គ្នាដែលមនុស្សទាំងអស់កោត សរសើរអើយ! អ្នកត្រូវវេទនាហើយ ព្រោះបុព្វបុរសរបស់គេក៏បានប្រព្រឹត្ត ចំពោះពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ ដូច្នោះដែរ!»។ សេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះខ្មាំងសត្រូវ (ម៉ាថាយ ៥. ៣៨-៤៨ និង ៧. ១២) ២៧ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាដែលកំពុងស្តាប់ខ្ញុំថា ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួននិងធ្វើអំពើល្អ ដល់អស់អ្នកដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នា‌‌២៨ ត្រូវជូនពរ ដល់អស់អ្នកដែលប្រទេចផ្តាសាអ្នករាល់គ្នានិង‌អង្វរព្រះជាម្ចាស់ សូមទ្រង់ប្រទានពរដល់អស់អ្នកដែលបៀតបៀនអ្នករាល់គ្នា។២៩ ប្រសិនបើមាន គេទះកំផ្លៀងអ្នកម្ខាង‌ចូរបែរអោយគេទះម្ខាងទៀតចុះ។ ប្រសិនបើគេយកអាវធំរបស់អ្នកចូរអោយគេយកអាវក្នុងថែមទៀតទៅ។៣០បើមាន អ្នកណាសុំអ្វីពីអ្នក‌‌ចូរអោយគេទៅ‌ហើយបើគេរឹបអូសយកអ្វីដែលជារបស់អ្នក ‌ចូរកុំទារពីគេវិញឡើយ។៣១ បើអ្នករាល់គ្នាចង់អោយគេប្រព្រឹត្ត ចំពោះខ្លួនបែបណា‌ត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះគេបែបនោះដែរ។៣២ បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់តែមនុស្សដែលស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា‌តើនឹងមានគុណបំណាច់ អ្វី? សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះស្រឡាញ់គ្នាគេដែរ៣៣ ហើយបើអ្នករាល់គ្នាធ្វើអំពើល្អតែជាមួយ មនុស្សណាដែលធ្វើអំពើល្អដល់អ្នករាល់គ្នា‌តើនឹងមានគុណបំណាច់អ្វី? សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏ចេះធ្វើអំពើល្អដល់គ្នាគេដែរ។៣៤ បើអ្នករាល់គ្នា អោយគេខ្ចីដោយសង្ឃឹមថានឹងបានសំណងវិញ‌តើនឹងមានគុណបំណាច់អ្វី? ‌សូម្បីតែមនុស្សបាបក៏អោយគ្នាគេខ្ចីដើម្បីទទួលសំណងដូចដើមវិញដែរ។៣៥ ចូរស្រឡាញ់ខ្មាំងសត្រូវរបស់ខ្លួន‌ហើយធ្វើល្អដល់គេព្រមទាំងអោយគេខ្ចី‌ ដោយកុំនឹកសង្ឃឹមចង់បានអ្វីវិញអោយសោះពេលនោះអ្នក រាល់គ្នានឹងទទួលរង្វាន់យ៉ាងធំអ្នករាល់គ្នានឹងបាន ទៅជាកូនរបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត‌ដ្បិតព្រះអង្គក៏មានព្រះ ហប្ញទ័យសប្បុរសចំពោះជនអកតញ្ញូនិងជនកំណាចដែរ។៣៦ ចូរមានចិត្ត មេត្តាករុណាដូចព្រះបិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលមានព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណា»។ កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃ (ម៉ាថាយ ៧. ១-៥) ៣៧ «កុំថ្កោលទោសអ្នកដទៃអោយសោះ‌នោះព្រះជាម្ចាស់ក៏មិនថ្កោលទោស អ្នករាល់គ្នាដែរ។កុំផ្តន្ទាទោសអ្នកដទៃអោយសោះនោះព្រះជា ម្ចាស់ក៏មិនផ្តន្ទាទោសអ្នករាល់គ្នាដែរ។ត្រូវលើកលែងទោសអោយអ្នកដទៃ នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងលើកលែងទោសអោយអ្នករាល់គ្នា។៣៨ ចូរធ្វើអំណោយដល់អ្នកដទៃ ‌នោះព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអំណោយដល់អ្នករាល់គ្នាដែរទ្រង់នឹង ប្រទានមកយ៉ាងបរិបូណ៌ហូរហៀរ។ព្រះជាម្ចាស់នឹងវាល់អោយអ្នក តាមរង្វាល់ដែលអ្នកវាល់អោយអ្នកដទៃ»។ ៣៩ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលជាពាក្យប្រស្នាទៅគេទៀតថា៖ ‌«មនុស្សខ្វាក់ពុំអាចនាំមនុស្សខ្វាក់ម្នាក់ទៀតបានឡើយ។បើធ្វើដូច្នោះ មុខជាធ្លាក់រណ្តៅទាំងពីរនាក់មិនខាន។៤០ពុំដែលមានសិស្សណាធំជាងគ្រូឡើយ ប៉ុន្តែសិស្សដែលបានទទួលចំណេះសព្វគ្រប់អាចស្មើនឹងគ្រូបាន។៤១ ហេតុអ្វី បានជាអ្នកមើលឃើញល្អងធូលីនៅក្នុងភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នក តែមើលមិនឃើញធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកផ្ទាល់ដូច្នេះ?។៤២ បើអ្នកមើលធ្នឹមនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នកមិនទាំងឃើញផងម្តេចក៏ហ៊ាន និយាយទៅបងប្អូនថា‌"ទុកអោយខ្ញុំផ្តិតយកល្អងធូលីនេះចេញពីភ្នែកអ្នក?"។ មនុស្សមានពុតអើយ!ចូរយកធ្នឹមចេញពីភ្នែកអ្នកជាមុនសិនទើបអ្នកមើលឃើញច្បាស់ ល្មមនឹងផ្តិតយកល្អងធូលីចេញពីភ្នែករបស់បងប្អូនអ្នកបាន»។ ដើមឈើល្អ និង ដើមឈើអាក្រក់ (ម៉ាថាយ ៧.១៦-២០ និង ១២. ៣៣-៣៥) ៤៣‌ «ដើមឈើល្អមិនដែលអោយផ្លែអាក្រក់ឡើយ‌ឯដើមឈើអាក្រក់វិញក៏មិនដែលអោយ ផ្លែល្អដែរ៤៤ ដ្បិតគេស្គាល់ដើមឈើបានដោយសារផ្លែវា។ ពុំដែលមាននរណាបេះផ្លែឧទុម្ពរ*ឬផ្លែទំពំាងបាយជូរពីគុម្ពបន្លាឡើយ។៤៥ មនុស្សល្អតែងប្រព្រឹត្តអំពើល្អព្រោះចិត្តរបស់គេល្អ‌រីឯមនុស្សអាក្រក់ តែងប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ព្រោះចិត្តរបស់គេអាក្រក់ដ្បិតមាត់របស់មនុស្សតែង ស្រដីចេញមកនូវសេចក្តីណាដែលមានពេញហូរហៀរនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន»។ មនុស្សពីរនាក់សង់ផ្ទះ (ម៉ាថាយ‌៧.២៤-២៧) ៤៦ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាហៅខ្ញុំថា"ព្រះអម្ចាស់!‌ព្រះអម្ចាស់!"‌ តែមិនប្រព្រឹត្តតាមពាក្យខ្ញុំដូច្នេះ?។៤៧ អ្នកដែលចូលមករកខ្ញុំស្តាប់ ពាក្យខ្ញុំហើយប្រព្រឹត្តតាមខ្ញុំសុំបង្ហាញប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថា គេប្រៀបបានទៅនឹងមនុស្សប្រភេទណា៤៨ អ្នកនោះប្រៀបបាននឹងមនុស្ស ម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះ។គាត់ជីកដីយ៉ាងជ្រៅ‌ហើយចាក់គ្រឹះលើផ្ទំាងថ្ម លុះទឹកជំនន់មកដល់‌‌ទោះបីទឹកហូរមកប៉ះយ៉ាងណាក៏ដោយក៏មិន អាចធ្វើអោយផ្ទះនោះរង្គើបានដែរ‌ព្រោះគាត់បានសង់យ៉ាងមាំ។៤៩ ចំណែកឯអ្នកដែលស្តាប់ពាក្យខ្ញុំតែមិនប្រព្រឹត្តតាមប្រៀបបាននឹងមនុស្ស ម្នាក់ដែលសង់ផ្ទះដោយពុំបានចាក់គ្រឹះ។លុះទឹកហូរមកបោកផ្ទះនោះ‌‌ ផ្ទះនោះក៏រលំខូចខាតភ្លាមគ្មានអ្វីសល់ឡើយ»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសអ្នកបំរើរបស់នាយទាហានរ៉ូមុាំងអោយបានជា (ម៉ាថាយ ៨. ៥-១៣)

ជំពូកទី៧

១‌ កាលព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអោយ ៧ ប្រជាជនស្តាប់ចប់សព្វគ្រប់ហើយព្រះអង្គក៏យាងចូលទៅក្រុងកាផានុម។២ នៅក្រុង នោះមានអ្នកបំរើសំណព្វចិត្តរបស់នាយទាហានរ៉ូមុំាងម្នាក់មានជំងឺជាទម្ងន់ ជិតស្លាប់។៣ ពេលនាយទាហាននោះឮគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូគាត់ក៏ចាត់ចាស់ទុំ នៃជនជាតិយូដាខ្លះអោយទៅយាងព្រះអង្គមកប្រោសអ្នកបំរើរបស់គាត់។៤ ចាស់ទុំ ទាំងនោះទៅគាល់ព្រះយេស៊ូទទូចអង្វរព្រះអង្គថា៖«នាយទាហាននោះជាមនុស្សម្នាក់ ដែលគួរតែលោកប្រោសប្រណីដល់គាត់‌‌‌៥ ព្រោះគាត់ស្រឡាញ់ជាតិសាសន៍របស់យើង ថែមទាំងបានសង់សាលាប្រជុំ*អោយយើងផង»។៦ ព្រះយេស៊ូ យាងទៅជាមួយចាស់ទុំទាំងនោះ។លុះយាងជិតដល់ហើយ នាយទាហានចាត់មិត្តភក្តិរបស់គាត់អោយមកទូលថា៖«លោកម្ចាស់!មិនបាច់អញ្ជើញ ចូលផ្ទះខ្ញុំប្របាទទេដ្បិតខ្ញុំប្របាទមានឋានៈទន់ទាបណាស់ មិនសមនឹងទទួលលោកក្នុងផ្ទះខ្ញុំប្របាទឡើយ។៧ ហេតុនេះហើយបានជាខ្ញុំប្របាទមិនហ៊ានមកជួបលោកផ្ទាល់។សូមលោកមេត្តាមាន ប្រសាសន៍តែមួយម៉ាត់នោះអ្នកបំរើរបស់ខ្ញុំប្របាទនឹងជាសះស្បើយមិនខាន។៨ ខ្ញុំប្របាទជាអ្នកនៅក្រោមបញ្ជាគេហើយក៏មានកូនទាហានជាច្រើន‌ នៅក្រោមបញ្ជាខ្ញុំប្របាទដែរ។បើខ្ញុំប្របាទបញ្ជាអ្នកណាម្នាក់អោយទៅ គេប្រាកដជាទៅបើប្រាប់ម្នាក់ទៀតអោយមកគេនឹងមក។ពេល ខ្ញុំប្របាទប្រាប់អ្នកបំរើអោយធ្វើការអ្វីមួយ‌គេនឹងធ្វើតាម»។៩ កាលព្រះយេស៊ូទ្រង់ព្រះសណ្តាប់ពាក្យទាំងនេះហើយព្រះអង្គស្ងើចសរសើរនាយ ទាហាននោះណាស់។ព្រះអង្គងាកទៅរកបណ្តាជនដែលដើរតាមព្រះអង្គ‌ហើយមានព្រះបន្ទូល ថា៖‌«ខ្ញុំមិនដែលឃើញនរណាមានជំនឿបែបនេះឡើយ ទោះបីនៅស្រុកអ៉ីស្រាអែលក៏គ្មានផង»។‌‌១០ មិត្តភក្តិដែលនាយទាហានចាត់អោយមក ‌ក៏វិលត្រឡប់ទៅវិញ ឃើញអ្នកបំរើបានជាសះស្បើយ។ ព្រះយេស៊ូប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់អោយរស់ឡើងវិញ ១១‌ក្រោយមកទៀតព្រះយេស៊ូយាងឆ្ពោះទៅភូមិមួយឈ្មោះណាអ៉ីន។សាវ័ករបស់ព្រះអង្គ និងបណ្តាជនជាច្រើនក៏ធ្វើដំណើរទៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។‌១២ ពេលព្រះអង្គយាងមកជិតដល់ទ្វារកំពែងក្រុងមានគេដង្ហែសពយកទៅបញ្ចុះ។ បុគ្គលដែលស្លាប់នោះជាកូនប្រុសតែមួយរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយម្នាក់។ អ្នកស្រុកជាច្រើនបានមកជួយដង្ហែសពជាមួយគាត់។១៣ កាលព្រះអម្ចាស់ឃើញ ស្ត្រីមេម៉ាយនោះព្រះអង្គមានព្រះហប្ញទ័យអាណិតអាសូរគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់ថា៖«សូមកុំយំអី!»។១៤ ព្រះអង្គយាងចូលទៅជិត ទ្រង់ពាល់មឈូសពួកអ្នកសែងក៏នាំគ្នាឈប់។‌‌‌ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ ‌«អ្នកកំឡោះអើយ!‌ចូរក្រោកឡើង»។១៥ រំពេចនោះបុគ្គលដែលស្លាប់ ក៏ក្រោកអង្គុយហើយចាប់ផ្តើមនិយាយស្តី។ព្រះយេស៊ូប្រគល់អ្នកកំឡោះទៅ ម្តាយវិញ។១៦ គេស្ញែងខ្លាចទាំងអស់គ្នាហើយ លើកតម្កើងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់‌ដោយពោលថា៖ «មានព្យាការីដ៏ប្រសើរឧត្តមមួយរូបបានមកនៅក្នុងចំណោមយើងហើយព្រះជាម្ចាស់ យាងមករំដោះប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ»។‌ ‌១៧ ពាក្យដែលគេនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូបានលេចឮពាសពេញក្នុងស្រុកយូដានិង តំបន់ជិតខាងទាំងមូល។ លោកយ៉ូហានបាទីស្តចាត់សិស្សទៅជួបព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១១. ២-១៩) ១៨ សិស្សរបស់លោកយ៉ូហានបានរៀបរាប់ជូនលោកនូវហេតុការណ៍ទាំងអស់នោះ។លោក យ៉ូហានក៏ហៅសិស្សពីរនាក់មក១៩ រួចចាត់អោយទៅទូលសួរព្រះយេស៊ូជាអម្ចាស់ថា៖ «តើលោកជាព្រះគ្រីស្ត*ដែលត្រូវយាងមក‌ឬមួយយើងខ្ញុំ ត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។២០ អ្នកទាំងពីរទៅដល់ទូលសួរព្រះយេស៊ូថា៖‌ «លោកយ៉ូហានបាទីស្តចាត់អោយយើងខ្ញុំមកសួរលោកថាតើលោកជា ព្រះគ្រីស្តដែលត្រូវយាងមក‌ឬមួយក៏យើងខ្ញុំត្រូវរង់ចាំម្នាក់ផ្សេងទៀត?»។ ២១‌នៅគ្រានោះព្រះយេស៊ូកំពុងប្រោសអ្នកជំងឺនិង មនុស្សពិការច្រើននាក់អោយបានជាព្រះអង្គបណ្តេញខ្មោចពីមនុស្សខ្មោចចូល ព្រមទាំងប្រោសមនុស្សខ្វាក់ច្រើននាក់អោយមើលឃើញផង។២២ ព្រះអង្គមាន ព្រះបន្ទូលទៅសិស្សទាំងពីរនាក់នោះថា៖«ចូរអ្នកទៅជំរាបលោកយ៉ូហាននូវ ហេតុការណ៍ដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញនិងបានឮគឺមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញ‌‌ មនុស្សខ្វិនដើរបាន‌មនុស្សឃ្លង់ជាស្អាតបរិសុទ្ធ*មនុស្សថ្លង់ស្តាប់ឮ មនុស្សស្លាប់បានរស់ឡើងវិញ‌ហើយគេនាំដំណឹងល្អ*ទៅប្រាប់ជនក្រីក្រល។២៣ អ្នកណាមិនរវាតចិត្តចេញពីជំនឿព្រោះតែខ្ញុំអ្នកនោះពិតជាមានសុភមង្គលហើយ!»។ ២៤ ពេលសិស្សរបស់លោកយ៉ូហានត្រឡប់ទៅវិញព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូល ទៅមហាជនអំពីលោកយ៉ូហានថា៖«តើអ្នករាល់គ្នាទៅវាលរហោស្ថានរកមើលអ្វី?‌មើលដើម ត្រែងដែលត្រូវខ្យល់បក់នោះឬ?២៥ តើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?‌ មើលមនុស្សស្លៀកពាក់ល្អរុងរឿងឬ?‌តាមធម្មតា‌‌អស់អ្នកដែលស្លៀក ពាក់ល្អរុងរឿងហើយមានជីវភាពខ្ពង់ខ្ពស់គេរស់នៅក្នុងវាំងឯណោះ។២៦ បើដូច្នេះតើអ្នករាល់គ្នាទៅរកមើលអ្វី?រកមើលព្យាការី*ម្នាក់ឬ?។ត្រូវហើយ! ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាលោកនោះប្រសើរជាងព្យាការីទៅទៀត២៧ ដ្បិតក្នុងគម្ពីរមានចែងអំពីលោកយ៉ូហានថា:"យើង ចាត់ទូតយើងអោយទៅមុនព្រះអង្គ‌‌‌ដើម្បីរៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ"វ។២៨ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងថាបណ្តាមនុស្សដែលកើតមកក្នុងលោកនេះស ពុំមាននរណាម្នាក់ប្រសើរជាងលោកយ៉ូហានឡើយ។ប៉ុន្តែ អ្នកណាតូចជាងគេនៅក្នុងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់អ្នកនោះប្រសើរលើសលោក យ៉ូហានទៅទៀត។២៩ ប្រជាជនទាំងមូលនិងអ្នកទារពន្ធ*បានស្តាប់លោកយ៉ូហាន ‌ទទួលស្គាល់ថាព្រះជាម្ចាស់ពិតជាមានព្រះហប្ញទ័យសុចរិតមែន ហើយនាំគ្នាទទួលពិធីជ្រមុជទឹក*ពីលោក។៣០ រីឯពួកខាងគណៈផារីស៉ី*និង ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*មិនទទួលស្គាល់គំរោងការដែលព្រះជាម្ចាស់ បានរៀបចំសំរាប់គេនោះទេគឺគេបដិសេធមិនព្រមទទួលពិធីជ្រមុជទឹកពីលោកយ៉ូហាន។៣១ តើខ្ញុំប្រដូចមនុស្សជំនាន់នេះទៅនឹងមនុស្សប្រភេទណា?តើគេដូចនរណា?៣២ គឺគេប្រៀបបីដូចជាកូនក្មេងដែលអង្គុយលេងនៅផ្សារហើយស្រែក ដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកថា"យើងបានផ្លុំខ្លុយ‌តែពួកឯងមិនព្រមរំា យើងបានស្មូតបទទំនួញតែពួកឯងក៏ពុំព្រមយំដែរ"។៣៣ យ៉ាងណាមិញលោក យ៉ូហានបាទីស្តបានមក‌លោកតមអាហារលោកតមសុរា ‌តែអ្នករាល់គ្នាថាលោកមានខ្មោចចូល។៣ ‌រីឯបុត្រមនុស្ស*ក៏បានមកដែរលោកបរិភោគ អាហារ‌និងពិសាសុរាតែអ្នករាល់គ្នាថា"‌មើលចុះអ្នកនេះគិតតែពីស៉ីផឹក ហើយសេពគប់ជាមួយពួកទារពន្ធ*និងមនុស្សបាប"‌។‌៣៥ ប៉ុន្តែអស់អ្នក ដែលមានប្រាជ្ញាទទួលស្គាល់ថាព្រះប្រាជ្ញាញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ពិតជាល្អត្រឹមត្រូវមែន»។ ព្រះយេស៊ូលើកលែងទោសអោយស្ត្រីមានបាបម្នាក់ ៣៦ មានបុរសម្នាក់ខាងគណៈផារីស៉ី*បានយាងព្រះយេស៊ូទៅសោយព្រះស្ងោយ ព្រះអង្គក៏យាងទៅផ្ទះបុរសនោះ‌ហើយគង់រួមតុជាមួយគាត់។៣៧ នៅក្រុងនោះ មានស្ត្រីម្នាក់មានកេរ្តិ៍ឈ្មោះមិនល្អ។‌‌‌ ពេលឮថាព្រះយេស៊ូគង់នៅក្នុងផ្ទះអ្នកខាងគណៈផារីស៉ី*នោះ‌ នាងយកដបថ្មកែវដាក់ប្រេងក្រអូបចូលមក។៣៨ នាងនៅពីក្រោយព្រះយេស៊ូ ‌ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គនាងយំសំរក់ទឹកភ្នែកជោកព្រះបាទាព្រះយេស៊ូ ហើយយកសក់មកជូត។បន្ទាប់មកនាងថើបរួចយកប្រេងក្រអូបមកចាក់ពីលើផង។៣៩ ពេលបុរសម្ចាស់ផ្ទះឃើញដូច្នោះគាត់រិះគិតក្នុងចិត្តថា៖«បើលោក នេះពិតជាព្យាការី*មែនច្បាស់ជាលោកជ្រាបថាស្ត្រីដែលពាល់លោកនេះ ជាស្ត្រីប្រភេទណាពុំខាន‌គឺនាងជាមនុស្សបាប»។៤០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះ បន្ទូលទៅបុរសខាងគណៈផារីស៉ីនោះថា៖‌«លោកស៉ីម៉ូន‌ខ្ញុំចង់និយាយរឿងមួយ ជាមួយលោក»។‌លោកស៉ីម៉ូនទូលតបទៅព្រះអង្គថា៖«សូមលោកគ្រូមានប្រសាសន៍មកចុះ»។ ៤១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖‌«មានមនុស្សពីរនាក់ជំពាក់ប្រាក់គេ ‌ម្នាក់ជំពាក់ប្រាំរយម្នាក់ទៀតហាសិប។៤២‌ដោយអ្នកទាំងពីរគ្មានប្រាក់សង ម្ចាស់ប្រាក់ក៏លុបបំណុលចោលឈប់ទារពីអ្នកទាំងពីរនោះទៅ។ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងពីរ‌តើអ្នកណាស្រឡាញ់ម្ចាស់បំណុលជាង?»។៤៣ លោកស៉ីម៉ូន ទូលឆ្លើយថា៖«តាមយោបល់ខ្ញុំគឺអ្នកដែលជំពាក់ប្រាក់ច្រើនជាង»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖«លោកមានយោបល់ត្រឹមត្រូវមែន»។ ៤៤ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គបែរទៅរកស្ត្រីនោះរួចមានព្រះបន្ទូលទៅលោកស៉ីម៉ូនថា៖ ‌«សូមមើលស្ត្រីនេះចុះ!ខ្ញុំបានចូលមកក្នុងផ្ទះលោក ‌តែលោកពុំបានយកទឹកមកលាងជើងខ្ញុំទេរីឯនាងនាងបានសំរក់ទឹកភ្នែកជោកជើងខ្ញុំ ‌ព្រមទាំងយកសក់នាងមកជូតទៀតផង។៤៥ លោកមិនបានថើបខ្ញុំទេរីឯនាងវិញ តាំងពីខ្ញុំចូលមកនាងចេះតែថើបជើងខ្ញុំឥតឈប់ឈរសោះឡើយ។៤៦ លោកមិនបានយក ប្រេងមកលាបក្បាលខ្ញុំទេរីឯនាងវិញនាងបានចាក់ប្រេងក្រអូបលាបជើងខ្ញុំ។ ៤៧ ហេតុនេះហើយខ្ញុំសុំប្រាប់អោយលោកដឹងថា នាងសំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់ជាខ្លាំងយ៉ាងនេះ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសអោយនាងរួចពីបាបជាច្រើន។ រីឯអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់លើកលែងទោសអោយតិចក៏សំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់តិចដែរ»។៤៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅស្ត្រីនោះថា៖‌«ខ្ញុំអត់ទោសអោយនាងបានរួចពីបាប ហើយ»។៤៩ អស់អ្នកដែលអង្គុយរួមតុជាមួយ‌រិះគិតក្នុងចិត្តរៀងៗខ្លួនថា៖ «តើលោកនេះមានឋានៈអ្វីបានជាហ៊ានអត់ទោសអោយមនុស្សរួចពីបាបដូច្នេះ?»។៥០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងទៀតថា៖«ជំនឿរបស់នាងបានសង្គ្រោះនាងហើយ‌‌ សូមអញ្ជើញទៅវិញដោយសុខសាន្តចុះ»។ ស្ត្រីៗដែលបំរើព្រះយេស៊ូ

ជំពូកទី៨

១ បន្ទាប់មកទៀត ព្រះយេស៊ូយាងទៅ ៨ តាមក្រុងតាមភូមិនានាទាំងប្រកាសនិង ផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ* អំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់។គ្រីស្តទូត*ទាំងដប់ពីររូបទៅជាមួយ ព្រះអង្គ២ ហើយមានស្ត្រីខ្លះទៀតដែលព្រះអង្គបានប្រោសអោយជាពីជំងឺនិង បណ្តេញខ្មោចចេញ‌ក៏តាមទៅជាមួយដែរគឺមាននាងម៉ារីជាអ្នកស្រុកម៉ាដាឡា ដែលព្រះអង្គបានដេញខ្មោចប្រាំពីរចេញពីនាង‌៣ នាងយ៉ូហាណាភរិយារបស់ឃូសាជា មហាតលិករបស់ព្រះបាទហេរ៉ូដនាងស៊ូសាណា‌ព្រមទាំងស្ត្រីឯទៀតៗជាច្រើន ដែលបានចំណាយធនធានរបស់ខ្លួន‌ ដើម្បីទំនុកបំរុងព្រះយេស៊ូ‌និង‌សាវ័ក*របស់ព្រះអង្គ។ ប្រស្នាអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាថាយ ១៣. ១-៩ ម៉ាកុស ៤. ១-៩) ៤ មានបណ្តាជនច្រើនកុះករចេញពីទីក្រុងនានាមករកព្រះយេស៊ូ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលជាប្រស្នាដូចតទៅ៖‌ ៥‌«មានបុរសម្នាក់ចេញទៅព្រោះគ្រាប់ពូជ។ពេលគាត់ព្រោះ មានគ្រាប់ពូជខ្លះធ្លាក់ទៅលើផ្លូវ‌‌‌ត្រូវគេដើរជាន់ហើយសត្វមកចឹកស៉ីអស់ទៅ។ ៦ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានថ្មកាលពន្លកដុះឡើង ក៏ក្រៀមស្វិតទៅវិញព្រោះខ្វះទឹក។៧ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដី មានបន្លា។បន្លាដុះឡើងជាមួយគ្រាប់ពូជហើយរួបរឹតពូជនោះមិនអោយដុះឡើងបាន។៨ មានគ្រាប់ពូជខ្លះទៀតធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិល្អគ្រាប់ពូជដុះឡើង អោយផលមួយជាមួយរយ»។ព្រះយេស៊ូបន្លឺព្រះសូរសៀងថែមទៀតថា៖«អស់ អ្នកដែលឮពាក្យនេះសូមយកទៅពិចារណាចុះ!»។ ព្រះយេស៊ូពន្យល់ពាក្យប្រស្នាស្តីអំពីគ្រាប់ពូជ (ម៉ាថាយ ១៣. ១០-២៣ ម៉ាកុស ៤. ១០-២០) ៩ សាវ័ក*របស់ព្រះយេស៊ូទូលសួរព្រះអង្គថា៖«តើពាក្យប្រស្នានោះ មានន័យដូចម្តេច?»។១០ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«ព្រះជាម្ចាស់បានប្រោស ប្រទានអោយអ្នករាល់គ្នាយល់គំរោងការដ៏លាក់កំបាំងនៃព្រះរាជ្យ*របស់ ព្រះអង្គ។‌‌‌ចំពោះអ្នកដទៃ‌ព្រះអង្គប្រើជាពាក្យប្រស្នាវិញ។ដូច្នេះ ‌ទោះបីគេមើល‌ក៏ពុំឃើញ‌‌ទោះបីគេស្តាប់‌ក៏ពុំយល់ដែរហ។១១ ‌រីឯប្រស្នានោះមានន័យដូចតទៅ:គ្រាប់ពូជជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។១២ មនុស្សខ្លះប្រៀបបីដូចជាផ្លូវដែលគ្រាប់ពូជធ្លាក់‌គេបានស្តាប់ព្រះបន្ទូល តែមារសាតាំង*មកឆក់យកពីចិត្តគេ‌ដើម្បីកុំអោយគេជឿនិងកុំអោយគេរួចជីវិត។ ១៣ មនុស្សខ្លះទៀតប្រៀបបីដូចជាដីមានថ្មកាលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលហើយ គេទទួលយកដោយអំណរ។ប៉ុន្តែគេជឿតែមួយភ្លែត ពុំទុកអោយព្រះបន្ទូលចាក់ប្ញសឡើយគេបោះបង់ចោលជំនឿនៅពេលណាមានការល្បួង។១៤ គ្រាប់ពូជដែលធ្លាក់ទៅលើដីមានបន្លាប្រៀបបី ដូចជាអស់អ្នកដែលបានស្តាប់ព្រះបន្ទូល‌តែចិត្តខ្វល់ខ្វាយ ចិត្តលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិនិងចិត្តស្រើបស្រាល មករួបរឹតផលផ្លែមិនអោយទុំបានឡើយ។១៥ រីឯគ្រាប់ពូជធ្លាក់ទៅលើដីមានជីជាតិ ល្អប្រៀបបីដូចជាអស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះបន្ទូល ហើយចងចាំទុកយ៉ាងស្មោះអស់ពីចិត្តរហូតដល់បានបង្កើតផលផ្លែជាច្រើន ដោយចិត្តស៊ូទ្រាំ»។ ប្រស្នាអំពីចង្កៀង (ម៉ាកុស ៤. ២១-២៥) ១៦ «ពុំដែលមាននរណាអុជចង្កៀង‌‌ហើយយកធុងមកគ្របពីលើឬយកទៅដាក់ក្រោមគ្រែ ឡើយ។គេតែងយកចង្កៀងទៅដាក់លើជើងចង្កៀងដើម្បីបំភ្លឺអស់អ្នកដែលចូលក្នុងផ្ទះ។ ១៧ គ្រប់ការលាក់កំបាំងនឹងត្រូវបើកអោយគេដឹង‌ហើយគ្រប់អាថ៌កំបាំង ក៏នឹងលេចមកអោយមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ច្បាស់ដែរ។១៨ ដូច្នេះចូរប្រុង ប្រយ័ត្នអំពីរបៀបដែលអ្នករាល់គ្នាស្តាប់‌ព្រោះអ្នកណាមានហើយ ព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអោយថែមទៀតតែអ្នកណាដែលគ្មានព្រះអង្គនឹងហូតយកនូវ អ្វីៗដែលខ្លួនស្មានថាមាននោះផង»។ មាតា និង បងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១២. ៤៦-៥០ ម៉ាកុស ៣. ៣១-៣៥) ១៩ មាតានិង‌បងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូនាំគ្នាមករកព្រះអង្គ‌ប៉ុន្តែ មិនអាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានឡើយ‌ព្រោះមានមនុស្សច្រើនពេក។‌២០ មានគេ ទូលព្រះអង្គថា៖«ម្តាយលោក‌និង‌បងប្អូនលោកនៅខាងក្រៅចង់ជួបលោក»។២១ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖‌«អស់អ្នកដែលស្តាប់ព្រះ បន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ហើយប្រតិបត្តិតាមគឺអ្នកនោះហើយជាម្តាយ និង ជាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំ»។ ព្រះយេស៊ូធ្វើអោយរលកស្ងប់ (ម៉ាថាយ ៨. ២៣-២៧ ម៉ាកុស ៤. ៣៥-៤១) ២២ថ្ងៃមួយព្រះយេស៊ូយាងចុះទូកជាមួយសាវ័កព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖ «យើងនាំគ្នាឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។ពួកសាវ័កក៏ចេញទូកទៅជាមួយព្រះអង្គ។២៣ ពេលឆ្លងទៅនោះព្រះយេស៊ូផ្ទំលក់‌ស្រាប់តែមានខ្យល់ព្យុះបក់បោកយ៉ាងខ្លាំង មកលើបឹងបណ្តាលអោយទឹកជះចូលពេញទូកហើយទាំងអស់គ្នាស្ថិតក្នុងភាពអាសន្ន។២៤ ពួកសាវ័កចូលទៅជិតព្រះយេស៊ូដាស់ព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!ព្រះគ្រូ! ‌យើងស្លាប់ឥឡូវហើយ»។ព្រះយេស៊ូតើនឡើងមានព្រះបន្ទូលគំរាមខ្យល់ព្យុះនិង រលកយ៉ាងម៊ឺងម៉ាត់។ខ្យល់ព្យុះនិងរលកក៏ស្ងប់‌ហើយ ផ្ទៃទឹកក៏រាបស្មើដូចធម្មតាវិញ។២៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖ «ជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នានៅឯណា?»។ពួកសាវ័កភ័យស្ញប់ស្ញែង ព្រមទាំងស្ងើចសរសើរផងគេនិយាយគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖«តើលោកនេះមានឋានៈអ្វី‌ បានជាបញ្ជាទៅខ្យល់និងទឹកហើយខ្យល់‌និង‌ទឹកស្តាប់តាមបង្គាប់លោក ដូច្នេះ?»។ ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលម្នាក់ (ម៉ាថាយ ៨. ២៨-៣៤ ម៉ាកុស ៥. ១-២០) ២៦ ព្រះយេស៊ូ‌និង‌សាវ័ក*បានមកដល់ក្រុងកេរ៉ាសា‌នៅត្រើយម្ខាង ទល់មុខស្រុកកាលីឡេ។២៧ កាលព្រះអង្គយាងឡើងគោក‌មានបុរសម្នាក់ ចេញពីក្រុងមករកព្រះអង្គ។គាត់មានខ្មោចចូលហើយមិនស្លៀកពាក់ ‌មិនរស់នៅក្នុងផ្ទះតាំងពីយូរមកហើយ‌គឺគាត់ស្នាក់នៅតែតាមទីបញ្ចុះសព។២៨ ពេលគាត់ឃើញព្រះយេស៊ូ‌‌គាត់ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ ហើយស្រែកយ៉ាងខ្លាំងថា៖‌«ឱ ព្រះយេស៊ូជាព្រះបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតអើយ! តើព្រះអង្គចង់ធ្វើអ្វីទូលបង្គំ?សូមមេត្តាកុំធ្វើទុក្ខទោសទូលបង្គំអី»។២៩ ខ្មោចទូលអង្វរដូច្នេះ‌‌ព្រោះព្រះយេស៊ូបានបញ្ជាវាអោយចេញពីបុរសនោះ‌ វាចូលគាត់ច្រើនលើកច្រើនសាមកហើយ។គេបានយកច្រវាក់ចងដៃចងជើងគាត់និង ដាក់ខ្នោះទុកមួយកន្លែងតែគាត់កាច់ច្រវាក់បានហើយខ្មោចនាំគាត់ទៅទីស្មសាន។ ៣០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖‌«ឯងឈ្មោះអី?»។‌ខ្មោចឆ្លើយថា៖ «ទូលបង្គំឈ្មោះកងទ័ព»។វាឆ្លើយដូច្នេះ‌‌‌ព្រោះមានខ្មោចជាច្រើន ចូលក្នុងបុរសនោះ។៣១ ខ្មោចទាំងនោះបានទទូចអង្វរព្រះយេស៊ូ សូមកុំអោយព្រះអង្គបញ្ជូនពួកវាទៅនរកអវិចីឡើយ។៣២ នៅក្បែរនោះមានជ្រូក មួយហ្វូងធំកំពុងរកស៉ីតាមចង្កេះភ្នំ។ពួកខ្មោចបានអង្វរព្រះអង្គ សូមអនុញ្ញាតអោយវាចូលក្នុងជ្រូកទាំងនោះព្រះយេស៊ូក៏អនុញ្ញាតអោយ។៣៣ ខ្មោចចេញពីបុរសនោះ‌‌ចូលទៅក្នុងជ្រូកហ្វូងជ្រូកបោលចុះតាមជំរាលភ្នំ តំរង់ទៅបឹង‌‌លង់ទឹកងាប់អស់ទៅ។៣៤ ពេលអ្នកថែរក្សាហ្វូងជ្រូក ឃើញហេតុការណ៍កើតឡើងដូច្នេះក៏រត់យករឿងនេះទៅប្រាប់អ្នកនៅទីក្រុងនិង អ្នកនៅស្រុកស្រែ។៣៥ មនុស្សម្នានាំគ្នាចេញទៅមើលហេតុការណ៍នោះ។ គេចូលមករកព្រះយេស៊ូឃើញបុរសដែលខ្មោចចូលពីមុន‌អង្គុយនៅទៀបព្រះ បាទាព្រះអង្គ‌គាត់ស្លៀកពាក់‌‌ដឹងស្មារតីដូចធម្មតាគេក៏ស្ញែងខ្លាចព្រះអង្គ។ ៣៦ អស់អ្នកដែលបានឃើញផ្ទាល់នឹងភ្នែក‌នាំគ្នារៀបរាប់អំពីរបៀបដែល ព្រះយេស៊ូប្រោសបុរសខ្មោចចូលនោះអោយបានជា។‌‌៣៧ អ្នកស្រុកនៅតំបន់កេរ៉ាសាទាំងអស់អង្វរព្រះយេស៊ូអោយចាកចេញពីស្រុក ភូមិរបស់គេដ្បិតគេភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់។ព្រះយេស៊ូក៏ យាងចុះទូកត្រឡប់ទៅវិញ។៣៨ បុរសដែលខ្មោចចូលពីមុននោះ បានអង្វរសុំនៅជាមួយព្រះអង្គដែរប៉ុន្តែ‌ព្រះយេស៊ូមិនយល់ព្រមទេ។ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលថា៖៣៩‌«ចូរអ្នកត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញចុះ‌ហើយរៀបរាប់ ហេតុការណ៍ទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រោសដល់អ្នក»។បុរសនោះចេញ ទៅប្រកាសប្រាប់អោយអ្នកក្រុងដឹងអំពីការទាំងអស់ដែលព្រះយេស៊ូបាន ប្រោសដល់គាត់។ ព្រះយេស៊ូប្រោសស្ត្រីមានជំងឺធ្លាក់ឈាមអោយបានជានិង ប្រោសកូនស្រីលោកយ៉ៃរ៉ូសអោយរស់ឡើងវិញ (ម៉ាថាយ ៩. ១៨-២៦ ម៉ាកុស ៥. ២១-៤៣) ៤០ ពេលព្រះយេស៊ូយាងត្រឡប់មកពីត្រើយម្ខាងវិញ‌ បណ្តាជននាំគ្នាមកទទួលព្រះអង្គព្រោះគេចាំមើលផ្លូវព្រះអង្គគ្រប់ៗគ្នា។៤១‌ មានអ្នកទទួលខុសត្រូវលើសាលាប្រជុំ*ម្នាក់ឈ្មោះយ៉ៃរ៉ូសចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ ក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះអង្គ‌អង្វរសូមព្រះអង្គយាងទៅផ្ទះគាត់‌៤២ ដ្បិត គាត់មានកូនស្រីតែមួយអាយុប្រហែលដប់ពីរឆ្នាំកំពុងឈឺជិតស្លាប់។ កាលព្រះយេស៊ូយាងទៅនៅតាមផ្លូវមានមហាជនប្រជ្រៀតគ្នាជុំវិញព្រះអង្គ។៤៣ ពេលនោះ‌មានស្ត្រីម្នាក់កើតជំងឺធ្លាក់ឈាមដប់ពីរឆ្នាំមកហើយ នាងបានចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិដែលនាងមានទាំងប៉ុន្មាន‌ដើម្បីអោយគ្រូ ពេទ្យព្យាបាល‌តែគ្មានគ្រូពេទ្យណាអាចមើលនាងជាបានឡើយ។៤៤ នាងមកពីក្រោយព្រះយេស៊ូហើយពាល់ជាយព្រះពស្ត្រព្រះអង្គ‌‌ស្រាប់តែឈាម ឈប់ធ្លាក់មួយរំពេច។៤៥ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលសួរថា៖‌«នរណាពាល់ខ្ញុំ?»។ គេប្រកែកគ្រប់គ្នាថា‌គេមិនបានពាល់ព្រះអង្គទេ។លោកពេត្រុស/សិលាទូលថា៖ «ព្រះគ្រូអើយបណ្តាជនប្រជ្រៀតគ្នានៅជុំវិញព្រះគ្រូ‌ហើយគេប៉ះព្រះគ្រូ ទាំងអស់គ្នា»។៤៦ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «មានម្នាក់ពិតជាបានពាល់ខ្ញុំ‌ព្រោះខ្ញុំដឹងថា មានប្ញទ្ធានុភាពមួយចេញពីខ្លួនខ្ញុំទៅ»។៤៧ ស្ត្រី នោះមកក្រាបទៀបព្រះបាទាព្រះយេស៊ូទាំងញ័ររន្ធត់ ព្រោះដឹងថាខ្លួនលាក់រឿងនេះមិនជិត។នាងទូលព្រះអង្គនៅចំពោះមុខប្រជាជនទាំងមូល អំពីហេតុដែលនាំអោយនាងពាល់ព្រះអង្គហើយនាងបានជាពីជំងឺភ្លាម។៤៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖«កូនស្រីអើយ!ជំនឿរបស់នាងបាន សង្គ្រោះនាងហើយ សូមអញ្ជើញទៅដោយសុខសាន្តចុះ»។ ៤៩ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនៅឡើយ មានបុរសម្នាក់មកពីផ្ទះលោកយ៉ៃរ៉ូសជំរាបគាត់ថា៖«កូនស្រីលោកផុតដង្ហើមទៅហើយ ‌សូមកុំរំខានលោកគ្រូធ្វើអ្វីទៀត!»។៥០ ព្រះយេស៊ូឮពាក្យបុរសនោះ ‌ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅលោកយ៉ៃរ៉ូសថា៖‌«កុំខ្លាចអីអោយតែលោកជឿកូន លោកនឹងបានរួចជីវិតពុំខាន»។៥១ លុះព្រះអង្គយាងទៅដល់ផ្ទះហើយ ព្រះអង្គមិនអនុញ្ញាតអោយអ្នកណាចូលជាមួយឡើយលើកលែងតែលោកពេត្រុស/សិលា លោកយ៉ូហានលោកយ៉ាកុប និងឪពុកម្តាយក្មេងស្រីនោះប៉ុណ្ណោះ។៥២ អ្នកដែល នៅទីនោះយំសោកអាណិតក្មេងនោះគ្រប់ៗគ្នាតែព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលថា៖ «កុំយំអីនាងមិនស្លាប់ទេ‌នាងគ្រាន់តែដេកលក់ទេតើ!»។៥៣ គេ ចំអកដាក់ព្រះអង្គដ្បិតគេដឹងច្បាស់ថានាងបានស្លាប់ពិតមែន។៥៤ ព្រះយេស៊ូចាប់ដៃក្មេងស្រីនោះ ហើយបន្លឺព្រះសូរសៀងយ៉ាងខ្លាំងថា៖‌«នាង អើយ!‌‌ក្រោកឡើង»។៥៥‌ រំពេចនោះ‌ព្រលឹងនាងក៏ត្រឡប់មកវិញហើយនាងក្រោកឡើង ភ្លាម។ព្រះយេស៊ូសុំអោយគេយកចំណីអាហារមកអោយនាងបរិភោគ។៥៦ ឪពុកម្តាយរបស់ នាងងឿងឆ្ងល់ក្រៃលែងតែព្រះយេស៊ូហាមគេមិនអោយប្រាប់នរណាដឹងរឿងនេះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័កដប់ពីររូបទៅប្រកាសដំណឹងល្អ (ម៉ាថាយ ១០. ៥-១៥ ម៉ាកុស ៦. ៧-១៣)

ជំពូកទី៩

១‌ ព្រះយេស៊ូត្រាស់ហៅសាវ័ក*ទាំងដប់ ៩ ពីររូបមកជួបជុំគ្នាហើយទ្រង់ប្រទានប្ញទ្ធានុភាពប្រទានអំណាចអោយគេបណ្តេញ អារក្សទាំងអស់និងមើលជំងឺផ្សេងៗអោយបានជា។២ ព្រះអង្គចាត់គេអោយចេញទៅប្រកាសអំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ព្រមទាំងមើល អ្នកជំងឺអោយបានជាផង។៣ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ពេលអ្នករាល់គ្នាចេញដំណើរទៅកុំយកអ្វីទៅជាមួយឡើយ ទោះបីដំបងក្តី ថង់យាម ក្តីចំណីអាហារឬប្រាក់កាសក្តីហើយក៏មិនត្រូវយកអាវពីរបន្លាស់ទៅដែរ។៤ បើអ្នករាល់គ្នាចូលផ្ទះណាចូរស្នាក់នៅផ្ទះនោះរហូតដល់ពេល អ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកនោះទៅ។៥ បើភូមិណាគេមិនព្រមទទួលអ្នករាល់គ្នា‌‌ ចូរចេញពីភូមិនោះទៅទាំងរលាស់ធូលីដីចេញពីជើងអ្នករាល់គ្នាផង ទុកជាសញ្ញាព្រមានគេឡ»។៦ ពួកសាវ័ក*នាំគ្នាចេញទៅ ធ្វើដំណើរពីភូមិមួយទៅភូមិមួយ‌‌ទាំងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ*និង មើលអ្នកជំងឺគ្រប់កន្លែងអោយបានជាផង។ ព្រះបាទហេរ៉ូដនឹកឆ្ងល់អំពីព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១៤. ១-១២ ម៉ាកុស ៦. ១៤-២៩) ៧ កាលព្រះបាទហេរ៉ូដជាស្តេចអនុរាជ*ជ្រាបហេតុការណ៍ទាំងនោះហើយ ទ្រង់មិនដឹងជាត្រូវគិតយ៉ាងណា‌ដ្បិតមានអ្នកខ្លះនិយាយថា"លោក យ៉ូហានបាទីស្តបានរស់ឡើងវិញហើយ"។៨ អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា "ព្យាការី*អេលីបានបង្ហាញខ្លួនអោយគេឃើញ"ហើយអ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា "មានព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណ‌បានរស់ឡើងវិញ"។៩ រីឯព្រះបាទហេរ៉ូដមានរាជឱង្ការថា៖«យើងបានអោយគេកាត់កយ៉ូហានស្លាប់បាត់ ទៅហើយអចុះបុរសដែលគេនិយាយថាបានធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនោះជានរណា?»។‌ព្រះបាទ ហេរ៉ូដមានបំណងចង់ជួបព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូប្រទាននំបុ័ងអោយមនុស្សប្រាំពាន់នាក់ (មថ. ១៤. ១៣-២១ មក. ៦. ៣០-៤៤ យហ. ៦. ១-១៤) ១០‌ គ្រីស្តទូត*នាំគ្នាវិលត្រឡប់មកវិញ‌រៀបរាប់ទូលព្រះយេស៊ូ នូវគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ដែលគេបានធ្វើ។ព្រះអង្គនាំគេចេញដាច់ឡែកពីមហាជន តំរង់ទៅភូមិមួយឈ្មោះបេតសៃដា១១ តែមហាជនដឹងក៏នាំគ្នាទៅតាមព្រះអង្គ។ ព្រះយេស៊ូទទួលពួកគេហើយមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះរាជ្យ* របស់ព្រះជាម្ចាស់អោយគេស្តាប់‌‌ព្រមទាំងប្រោសអ្នកជំងឺអោយបានជាផង។ ១២ ដល់ថ្ងៃជិតលិច‌សាវ័កទាំងដប់ពីររូបចូលទៅទូលព្រះអង្គថា៖ «សូមព្រះអង្គប្រាប់អោយបណ្តាជនចេញទៅរកម្ហូបអាហាររកកន្លែងស្នាក់តាមផ្ទះ ‌តាមភូមិជិតៗនេះទៅព្រោះទីនេះស្ងាត់ណាស់»។១៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបវិញថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នាយកម្ហូបអាហារអោយគេ បរិភោគទៅ»។ពួកសាវ័កទូលព្រះអង្គថា៖«យើងខ្ញុំមាននំបុ័ងតែប្រាំដុំនិង ត្រីងៀតពីរកន្ទុយប៉ុណ្ណោះធ្វើម្តេចនឹងគ្រាន់មានតែទៅទិញអាហារ សំរាប់ប្រជាជនទាំងនេះ!»។‌១៤ នៅទីនោះមានមនុស្សប្រុសប្រមាណប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សាវ័កថា៖«ចូរអ្នករាល់គ្នា ប្រាប់គេអោយអង្គុយចុះជាក្រុមៗក្នុងមួួយក្រុមហាសិបនាក់»។១៥ ពួកសាវ័កក៏ធ្វើតាមគឺប្រាប់គេអោយអង្គុយចុះទាំងអស់គ្នា។១៦ ព្រះយេស៊ូ យកនំបុ័ងទាំងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយនោះមកកាន់ ទ្រង់ងើបព្រះភ័ក្ត្រឡើងលើ‌សរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ហើយកាច់ប្រទានអោយសាវ័កដើម្បីអោយគេចែកបណ្តាជនបរិភោគ។១៧ គេបានបរិភោគ ឆ្អែតគ្រប់ៗគ្នា‌រួចប្រមូលនំបុ័ងដែលនៅសល់‌‌បានពេញដប់ពីរល្អី។ លោកពេត្រុស/សិលាប្រកាសថាព្រះយេស៊ូជាព្រះគ្រីស្ត (ម៉ាថាយ ១៦. ១៣-១៩ ម៉ាកុស ៨. ២៨-២៩) ១៨ ថ្ងៃមួយពេលព្រះយេស៊ូនៅអធិស្ឋាន*ដាច់ឡែកពីបណ្តាជន ‌ពួកសាវ័ក*ក៏នៅជាមួយព្រះអង្គដែរ។ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលសួរគេថា៖«តើ មហាជនទាំងឡាយថាខ្ញុំជានរណា?»។១៩ ពួកសាវ័កទូលឆ្លើយថា៖ «អ្នកខ្លះថាលោកគ្រូជាលោកយ៉ូហានបាទីស្តអ្នកខ្លះថាលោកជាព្យាការីអេលី ហើយអ្នកខ្លះទៀតថាលោកជាព្យាការីមួយរូបពីសម័យបុរាណដែលរស់ឡើងវិញ»។២០ ព្រះ យេស៊ូសួរទៀតថា៖«ចុះអ្នករាល់គ្នាវិញតើអ្នករាល់គ្នាថាខ្ញុំជានរណាដែរ?»។ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖‌«លោកជាព្រះគ្រីស្ត*ដែល ព្រះជាម្ចាស់ចាត់អោយមក»។២១ ព្រះយេស៊ូក៏ហាមប្រាមគេ មិនអោយនិយាយប្រាប់អ្នកណាជាដាច់ខាត។ ២២ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៀតថា៖«បុត្រ មនុស្ស*ត្រូវរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង។ពួកព្រឹទ្ធាចារ្យ*‌ ពួកនាយកបូជាចារ្យ*ពួកបណ្ឌិតខាងវិន័យ*នឹងបោះបង់លោកចោលថែមទាំងសម្លាប់ លោកទៀតផង។ប៉ុន្តែ‌បីថ្ងៃក្រោយមក‌‌លោកនឹងរស់ឡើងវិញ»។ ២៣ បន្ទាប់មកព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេទាំងអស់គ្នាថា៖ «បើអ្នកណាចង់មកតាមក្រោយខ្ញុំ ត្រូវលះបង់ខ្លួនឯងចោលត្រូវលីឈើឆ្កាងរបស់ខ្លួនរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយមកតាមខ្ញុំចុះ២៤ ដ្បិតអ្នកណាចង់បានរួចជីវិតអ្នកនោះនឹងបាត់បង់ជីវិត ពុំខានប៉ុន្តែអ្នកណាបាត់បង់ជីវិតព្រោះតែខ្ញុំ‌អ្នក នោះនឹងបានរួចជីវិតវិញ។២៥ បើមនុស្សម្នាក់បាន ពិភពលោកទាំងមូលមកធ្វើជាសម្បត្តិរបស់ខ្លួនតែត្រូវស្លាប់បាត់បង់ជីវិត នោះមានប្រយោជន៍អ្វី។‌២៦ បើអ្នកណាខ្មាសអៀន‌មិនហ៊ានទទួលស្គាល់ខ្ញុំ មិនហ៊ានទទួលពាក្យរបស់ខ្ញុំទេ‌លុះដល់បុត្រមនុស្ស*យាងមកប្រកបដោយ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គព្រមទាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះបិតា‌និង របស់ទេវទូត*ដ៏វិសុទ្ធ*ទ្រង់ក៏នឹងខ្មាសអៀនមិន ហ៊ានទទួលស្គាល់អ្នកនោះវិញដែរ។២៧ ប្រាកដមែន ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា មនុស្សខ្លះដែលនៅទីនេះនឹងមិនស្លាប់ទេមុនបាន ឃើញព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់»។ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ១៧. ១-៨ ម៉ាកុស ៩. ២-៨) ២៨ ប្រមាណជាប្រាំបីថ្ងៃក្រោយពីព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទាំងនោះមក ព្រះអង្គនាំលោកពេត្រុស/សិលាលោកយ៉ូហាននិងលោកយ៉ាកុបឡើងទៅលើភ្នំ ដើម្បីអធិស្ឋាន*។២៩ ពេលកំពុងអធិស្ឋានស្រាប់តែព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះ អង្គប្រែជាមានរស្មីហើយព្រះពស្ត្ររបស់ព្រះអង្គត្រឡប់ជាមានពណ៌ស ត្រចះត្រចង់។៣០ ពេលនោះមានបុរសពីរនាក់គឺលោកម៉ូសេនិងព្យាការីអេលី សន្ទនាជាមួយព្រះយេស៊ូ។៣១ លោកទាំងពីរលេចមកប្រកបដោយសិរីរុងរឿង ហើយមានប្រសាសន៍អំពីដំណើរដែលព្រះអង្គត្រូវសោយទិវង្គតនៅក្រុងយេរូសាឡឹម។៣២ លោកពេត្រុស/សិលានិងមិត្តភក្តិរបស់លោកសំរាន្តលង់លក់។លុះភ្ញាក់ឡើង ‌គេឃើញសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះយេស៊ូនិងឃើញលោកទាំងពីរឈរជាមួយព្រះអង្គ។៣៣ កាល លោកម៉ូសេនិងព្យាការីអេលីកំពុងតែចាកចេញពីព្រះយេស៊ូទៅ លោកពេត្រុស/សិលាទូលព្រះអង្គថា៖‌«ព្រះគ្រូ!‌យើងខ្ញុំបាននៅទីនេះប្រសើរ ណាស់‌យើងខ្ញុំនឹងសង់ជំរកបី‌គឺមួយសំរាប់ព្រះគ្រូមួយសំរាប់លោកម៉ូសេនិង មួយទៀតសំរាប់ព្យាការីអេលី»។លោកពេត្រុស/សិលាមានប្រសាសន៍ ‌ទាំងពុំដឹងថាខ្លួននិយាយអ្វីឡើយ។៣៤ កាលលោក ពេត្រុស/សិលាកំពុងតែមានប្រសាសន៍‌‌ស្រាប់តែ មានពពក*មកគ្របបាំងគេទាំងអស់គ្នា‌ធ្វើអោយសាវ័កភ័យខ្លាចក្រៃលែងដោយមានពពកមក គ្របបាំងដូច្នេះ។៣៥ មានព្រះសូរសៀងបន្លឺពីក្នុងពពកមកថា៖ «ព្រះអង្គនេះជាបុត្រដែលយើងបានជ្រើសរើសចូរស្តាប់ព្រះអង្គចុះ!»។៣៦ បន្ទាប់ពីបានឮព្រះសូរសៀងនេះហើយគេឃើញតែព្រះយេស៊ូមួយព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ។ នៅគ្រានោះ‌សាវ័កឥតបាននិយាយអំពីហេតុការណ៍ដែលគេបានឃើញប្រាប់អ្នកណា សោះឡើយ។ ព្រះយេស៊ូដេញខ្មោចចេញពីក្មេងម្នាក់ (ម៉ាថាយ ១៧. ១៤-១៨ ម៉ាកុស ៩. ១៤-២៧) ៣៧ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ព្រះយេស៊ូយាងចុះពីលើភ្នំជាមួយសាវ័កមកវិញពេលនោះ មានបណ្តាជនយ៉ាងច្រើនមករកព្រះអង្គ។៣៨ មានបុរសម្នាក់ស្រែក ពីកណ្តាលចំណោមបណ្តាជនមកថា៖«លោកគ្រូអើយ! សូមមេត្តាប្រោសប្រណីដល់កូនប្រុសខ្ញុំប្របាទផង ព្រោះខ្ញុំប្របាទមានកូនតែមួយនេះគត់។៣៩ ពេលខ្មោចចូលម្តងៗវាស្រែករើបំរះ ប្រកាច់ប្រកិនបែកពពុះមាត់។លុះធ្វើបាបវាយ៉ាងធ្ងន់ហើយខ្មោចក៏ចេញទៅ ទុកអោយកូនខ្ញុំប្របាទនៅគ្រាំគ្រា។៤០ ខ្ញុំប្របាទបានអង្វរ សាវ័ករបស់លោកអោយដេញខ្មោចនោះដែរប៉ុន្តែ‌គេមិនអាចដេញវាចេញបានសោះ»។៤១ ព្រះ យេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបថា៖«នែ៎ពួកមនុស្សអាក្រក់មិនព្រមជឿអើយ! ‌តើត្រូវអោយខ្ញុំទ្រាំនៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាដល់ពេលណាទៀត?‌‌ចូរ នាំកូនរបស់អ្នកមកណេះមើល៍»។៤២ ពេលក្មេងនោះដើរចូលមកជិតព្រះយេស៊ូ ស្រាប់តែខ្មោចផ្តួលវា‌ធ្វើអោយវាប្រកាច់ប្រកិនយ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលគំរាមទៅខ្មោចព្រះអង្គប្រោសក្មេងនោះអោយបានជា ហើយប្រគល់ទៅអោយឪពុកវាវិញ។៤៣ មនុស្សគ្រប់គ្នាស្ងើចអំពី មហិទ្ធិប្ញទ្ធិដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលអំពីព្រះអង្គសោយទិវង្គត (ម៉ាថាយ ១៧. ២២-២៣ ម៉ាកុស ៩. ៣០-៣២) នៅពេលមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាកំពុងកោតស្ញប់ស្ញែង នឹងការទាំងប៉ុន្មានដែលព្រះអង្គបានធ្វើព្រះយេស៊ូ មានព្រះបន្ទូលទៅពួកសាវ័កថា៖៤៤ «ចូរត្រងត្រាប់ស្តាប់ពាក្យទាំងនេះ ហើយចងចាំទុកក្នុងចិត្ត‌គឺបុត្រមនុស្ស*នឹងត្រូវគេបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃ របស់មនុស្សលោកជាមិនខាន»។៤៥ ពួកសាវ័កពុំបានយល់ព្រះបន្ទូលនេះទេ ព្រោះព្រះជាម្ចាស់មិនទាន់សំដែងអត្ថន័យអោយគេយល់ប៉ុន្តែពួក គេមិនហ៊ានទូលសួរព្រះអង្គអំពីរឿងនេះឡើយ។ អ្នកដែលធំជាងគេ (ម៉ាថាយ ១៨.១-៥ ម៉ាកុស ៩. ៣៣-៣៧) ៤៦ ខណៈនោះ‌ពួកសាវ័ក*ជជែកគ្នាចង់ដឹងថាក្នុងចំណោមពួកគេ‌នរណាធំជាងគេ។៤៧ ព្រះយេស៊ូឈ្វេងយល់គំនិតរបស់គេក៏យកក្មេងម្នាក់មកអោយឈរក្បែរព្រះអង្គ៤៨ រួចមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖‌«អ្នកណាទទួលក្មេងនេះក្នុងនាមខ្ញុំ‌ក៏ ដូចជាបានទទួលខ្ញុំដែរហើយអ្នកណាទទួលខ្ញុំក៏ដូចជាបានទទួលព្រះអង្គដែល បានចាត់ខ្ញុំអោយមកនោះដែរដ្បិតអ្នកណាមានឋានៈទាបជាងគេ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា‌‌‌គឺអ្នកនោះហើយជាអ្នកធំជាងគេ»។ អ្នកណាមិនជំទាស់នឹងយើងអ្នកនោះជាពួកយើង! (ម៉ាកុស ៩.៣៨-៤០) ៤៩ លោកយ៉ូហានទូលព្រះអង្គថា៖«ព្រះគ្រូ!យើងខ្ញុំបានឃើញបុរសម្នាក់ដេញខ្មោច ក្នុងនាមព្រះគ្រូ។យើងខ្ញុំបានឃាត់គាត់‌ព្រោះគាត់មិន មកតាមព្រះគ្រូដូចយើងខ្ញុំ»។៥០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖ ‌«កុំឃាត់គេអីដ្បិតអ្នកណាមិនជំទាស់នឹងអ្នករាល់គ្នាអ្នកនោះនៅ ខាងអ្នករាល់គ្នាហើយ»។ ព្រះយេស៊ូយាងកាត់ភូមិសាសន៍សាម៉ារី ៥១ លុះជិតដល់ថ្ងៃកំណត់ដែលព្រះយេស៊ូត្រូវយាងចាកចេញពីលោកនេះទៅ ព្រះអង្គសំរេចព្រះហប្ញទ័យយាងទៅក្រុងយេរូសាឡឹម៥២ ព្រះ អង្គបានចាត់អ្នកខ្លះអោយទៅមុន។អ្នកទាំងនោះចេញដំណើរទៅដល់ភូមិមួយរបស់ អ្នកស្រុកសាម៉ារីដើម្បីរៀបចំកន្លែងថ្វាយព្រះអង្គ។៥៣ ប៉ុន្តែអ្នកស្រុក ពុំ្រពមទទួលព្រះអង្គអោយស្នាក់ឡើយ ព្រោះព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅក្រុងយេរូសាឡឹម។៥៤ សាវ័កយ៉ាកុបនិង យ៉ូហានឃើញដូច្នោះ‌ក៏ទូលព្រះអង្គថា៖«បពិត្រព្រះអម្ចាស់!តើព្រះអង្គ សព្វព្រះហប្ញទ័យអោយយើងខ្ញុំហៅរន្ទះភ្លើងមកកំទេចអ្នកទាំងនេះឬ?»។៥៥ ព្រះយេស៊ូបែរទៅរកគេហើយស្តីបន្ទោសគេយ៉ាងខ្លាំង។៥៦ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គយាងឆ្ពោះទៅកាន់ភូមិមួយផ្សេងទៀតជាមួយសាវ័ក*។ លក្ខណសម្បត្តិរបស់អ្នកដែលចង់តាមព្រះយេស៊ូ (ម៉ាថាយ ៨.១៩-២២) ៥៧ កាលព្រះយេស៊ូកំពុងយាងតាមផ្លូវជាមួយសាវ័ក មានបុរសម្នាក់ទូលព្រះអង្គថា៖«ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោក‌ ទោះបីលោកអញ្ជើញទៅទីណាក៏ដោយ»។៥៨ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖ «សត្វកញ្ជ្រោងមានរូងរបស់វា‌បក្សាបក្សីក៏មានសំបុករបស់វាដែរប៉ុន្តែបុត្រ មនុស្ស*គ្មានទីជំរកសំរាកសោះឡើយ»។៥៩ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលទៅម្នាក់ទៀតថា៖ «សុំអញ្ជើញមកតាមខ្ញុំ»។ប៉ុន្តែអ្នកនោះទូលព្រះអង្គថា៖«សូមលោកមេត្តា អនុញ្ញាតអោយខ្ញុំប្របាទទៅបញ្ចុះសពឪពុកសិន»។៦០ ព្រះយេស៊ូមានព្រះ បន្ទូលតបទៅគាត់វិញថា៖«ទុកអោយមនុស្សស្លាប់បញ្ចុះសពគ្នាគេចុះ។រីឯអ្នកវិញ ចូរទៅផ្សាយដំណឹងអំពីព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់»។៦១ មានម្នាក់ទៀតទូលព្រះអង្គថា៖«លោកម្ចាស់!ខ្ញុំប្របាទសុខចិត្តទៅតាមលោកដែរ ប៉ុន្តែសូមអនុញ្ញាតអោយខ្ញុំប្របាទទៅជំរាបលាក្រុមគ្រួសារសិន»។៦២ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគាត់វិញថា៖«អ្នកណាកាន់នង្គ័លហើយបែរជាងាកមើល ក្រោយ‌អ្នកនោះគ្មានសារប្រយោជន៍អ្វីដល់ព្រះរាជ្យ*របស់ព្រះជាម្ចាស់ឡើយ»។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវ័ក ៧២ រូប ទៅផ្សាយដំណឹងល្អ

Welcom to CAmbodia

ព្រះគម្ពីរប៊ីប